DSC05007 (2)

Nie wysłuchawszy jego próśb, zechciejcie Przynajmniej dla mnie być łaskawe, Parki I Dzień ten przybliżcie, gdy jego grób uczczę I takie słowa wyryję na głazie:

TUM LEGŁ, NIEZNANY KMIEĆ — W SŁAWIE POETY, MOJEGO SYNA, WIELE DRÓG PRZEMIERZAM.

Ale już na ten trakt, z którego miłość Ojca i łanów ojczystych mnie zwiodła,

Wracam: zazdroszczę, szlachetny Wargawiski,

Ze ujrzysz pola swe i dom rodzinny,

Zazdroszczę, ale życzę, by przed tobą Zawsze ptak biały dobrej wróżby leciał,

By wiały błogie zefiry, gdziekolwiek Podążysz, smutne nie padały deszcze.

A nade wszystko marzę, abyDedal Przypiął ci skrzydła swego lotu, iżbyś Dotarł do celu rychlej i powrócił Jeszcze przed porą, jaką zapowiadasz.

Z INNYCH WIERSZY