36398

sztuki i nie przełamałaś trudności, jakie ci ona stawiała; nie przemknęłaś jej zagadnień, ponieważ w ręku swym nie posiadałaś dostatecznych środków umiejętności, wprawy... Oto jest cała prawda, którą wypowiadam z podwójnym smutkiem. Jako znajomy pani, żałuję, żeś pani nie otrzymała pożądanej ci pracy; jako człowiekowi, smutno mi, żeś pani nie kształciła dostatecznie swego talentu. Posiadasz pani niezaprzeczony talent; szkoda, że nie uczyłaś się więcej,

Marta trochę się podłamała, ale nie płakała, była dzielną. Okazało się, że Maria miała jeszcze jeden pomysł na posadę dla Mart)’ - ekspedientki w sklepie bławatnym swojej koleżanki Eweliny D. Obie kobiety natychmiast udały się do składu. Niestety Ewelina D. odmówiła posady Marcie, gdyż w jej sklepie kobiety nie zajmują się nigdy sprzedażą, tylko mężczyźni. publiczność nasza nie lubi kobiet sprzedających w sklepie... przekłada nad nie mężczyzn.

Ewelina mówi też . że mężczyźni bardzije potrzebują pracy ponieważ są ojcami rodzin. Głównym powodem był zwyczaj, ale Ewelina podaje także konieczność szybkiego Uczenia, znania się na modzie, znania miejskich ..stosunków”, itp.

Maria oznajmiła Marcie decyzję Eweliny oraz powiedziała: Bóg widzi, jak mocno boli mię niemożność dopomożenia ci na twej trudnej drodze. Z jednej strony zapiera ci ją własne twe niedostateczne przygotowanie, z drugiej obyczaj, brak inicjatywy, zła sława, której używają kobiety pracownice...

Maria nic już nie mogła dla Marty zrobić, pożegnała się z „protegowaną” i wsunęła w jej rękę kopertę z pieniędzmi (tą samą. której Marta nie przyjęła za nauczanie Jadwigi), poczym szybko odeszła. Marta początkowo chciała oddać kopertę, biegła nawet za ofiarodawczynią, ale kiedy nie mogła jej dogonić zatrzymała się, pomyślała chwilę i wróciła do domu. Podczas posiłku, który udało się Marcie przygotować kobieta zastanawia się nad sobą:

O niedołężna istoto! - zawołała w myśli Marta - jesteśże godną nosić nazwę człowieka, skoro głowa twa tak bezmyślna, że nie wie dobrze, co sądzić o sobie samej, ręce tak słabe, że nie zdołają osłonić opieką jednej drobnej, biednej główki dziecięcej! Za cóż więc ludzie szanowali cię kiedyś? Możeszże teraz szanować samą siebie?

Następnego dnia Marta zgłosiła się do sklepu z damskimi dodatkami, w którym kupowała, kiedy była bogata, poprosiła o posadę szwaczki - Marta potrafiła dobrze szyć ręcznie, ale nie umiała na maszynie i z tego powodu właścicielka sklepu nie chce jej przyjąć na naukę (Marta proponuje nawet, że podczas nauki będzie pracować darmo). Jedna ze szwaczek powiedziała Marcie o zakładzie pani Szwejcowej - ostatnim zakładzie szwahiiczym w mieście gdzie pracowano ręcznie, a nie na maszynaclL Marta udała się do Szwjecowej. gdzie została przyjęta do pracy w strasznych warunkach za 40 groszy dziennie za 10 godzin pracy. Szwejcowa wykorzystywała swoje robotnice strasznie, ale Marta i inne dziewczyny nie miały wyboru i musiały u niej pracować - wszystkie one tak jak Marta nie potrafiły robić nic innego, ale głód zmuszał je do katorżniczej pracy.

Marta pracuje u Szwejkowej już od miesiąca, ale płaca jest iście głodowa. Marta z obliczeń wie, że nie będzie w stanie utrzymać się z zarobku wraz z córką Dlatego w okolicy nowego roku sprzedała futro (pieniądze poszły na długi i zapłatę za mieszkanie), a także wybrała się do znajomego księgarza (znała go z dawnych, bogatych lat) i poprosiła go o jakąś pracę. Wzruszony księgarz daje jej do tłumaczenia z francuskiego książkę, a jeżeli tłumaczenie będzie „akuratne” otrzyma honorarium wysokości 600 złotych i następną pracę.

O niemieckim języku mówiłaś mi pani, że posiadasz go w bardzo słabym stopniu. To szkoda. Przekłady z tego języka byłyby pożądańsze i popłatniejsze. Ale jeżeli jedna i druga praca uda się pani pomyślnie, będziesz może w stanie wziąć kilkadziesiąt lekcji... dzień przekładać pani będziesz dzieła francuskie, nocami doskonalić się w mowie Germanów...124 taką być musi praca kobiety. Krok za krokiem i self help (self help- liczenie na własne siły)

Marta wzięła się do pracy z zapałem. W dzień chodziła do szwalni wieczorem i w nocy tłumaczyła francuskie dzieło. Po sześciu tygodniach praca była skończona (tydzień zajęło jej samo przepisywanie na czysto) i Marta zaniosła rękopis do księgarza. Mężczyzna kazał jej przyjść następnego dnia po stanowczą odpowiedź. Niestety następnego dnia księgarz ma dla Marty wiadomość niepomyślną - przekład nie nadaje się do druku. Owszem Marta zdradza zdolności, ale jak zwykle brak jej gruntowniejszego wykształcenia i pogłębienia wiadomości.

W drodze powrotnej Marcie rozwinął się zwój jej przekładu i znalazła w nim jałmużnę od księgarza- dwa trzyrublowe pieniądze. Zrozpaczona Marta upadła na schody kościoła i modliła się w zamyśleniu, gdy spostrzegł ją tam przechodzący Oleś (kuzyn pani Marii). Oleś był właśnie na spacerze z panna Karoliną, która znała Martę Świcką z dawnych czasów. Karolina zaprasza Martę do siebie na pogawędkę.

Okazuje się. że i Karolina nie miała łatwego życia. Osierocona za młodu była wychowywana przez bogata krewną, żyła w dostatku i szczęściu, ale zakochała się w synu krewnej, a gdy ich romans został odkryty krewna wypędziła ją z domu. Karolina

2