Podstawowe zasady gospodarki wodnej.
Zasady gospodarki wodnej:
• Zasada równowagi biocenotycznej
• Zasada hierarchii potrzeb
• Zasada racjonalności
Polega na znalezieniu w zespole zjawisk naturalnych celu i uzasadnienia działalności technicznej w przyrodzie, stanowiącej istotną sferę gospodarki wodnej. Życie biocenozy odbywa się określonym siedlisku - biotopie, łącząc się w fizjocenozę - krajobraz. Integrując droga zabiegów technicznych w biotop naruszamy istniejący w nim typ biocenozy, powodując ustalenie się typu nowego. Bezpośrednie lub pośrednie techniki wywołać może ustalenie się niepożądanego typu krajobrazu np. stepy. Wkraczając w siedlisko droga zabiegów technicznych musimy zdawać sobie sprawę z zasięgu zmian w fizjocenozie. Prowadzą one do przekształcenia krajobrazu naturalnego w krajobraz kulturalny, często krajobraz stosowany.
Dotyczy zaspokajania zapotrzebowania na używanie wody. Plany narodowe ustalone są w gospodarce pod kątem jednego ogólnospołecznego celu - dążenia do możliwie najpełniejszego zaspokajania potrzeb społeczeństwa w oparciu o systematyczny i możliwie szybki wzrost sił wytwórczych. Potrzeby mieszkańców stanowią priorytet - jest to norma, a nie wartość ekonomiczna.
Zabezpiecza zgodność stosowanych w gospodarce wodnej rozwiązań z określonymi w planach gospodarczych kryteriami. Uzyskanie określonych efektów przy użyciu najmniejszej ilości wody lub uzyskaniu możliwie największych efektów gospodarczych przy posiadanych zasobach wodnych.
W celu realizacji tej zasady w gospodarce wodnej należy:
- w przemyśle stosować oszczędne obiegi wody, w rolnictwie wybierać uprawy gospodarujące ekonomicznie zasobami wodnymi
- ograniczać marnotrawstwo wody
- wzmóc ochronę wód przed zanieczyszczeniem
- wyeliminować użycie wody tam, gdzie może być ona zastąpiona innym surowcem lub zastosować inne rozwiązania