93215

Gdzie: P - całkowity opad atmosferyczny na obszary lądów i oceanów, f - całkowite parowanie z powierzchni lądów i oceanów.

Każdą fazę cyklu hydrologicznego można opisać własnym bilansem wodnym. Równanie bilansu wodnego lądowej fazy c. h. można przedst. w postaci

^pk ~ Ek ~ Hk — &Rk

Gdzie: P_k - całk. opad atm. na obszary lądów, E_k - całk. parowanie z pow. lądów, H_k - całkowity odpływ z lądów do oceanu światowego. A/?* - zmiany retencji wody na lądach.

Równanie bilansu wodnego dla fazy oceanicznej c. hydr. można wyrazić w postaci

P₀ - E_a + H_k = A/?₀

Gdzie: H_k - całkowity opad atm. na pow. oceanów, H_k - parowanie z pow. oceanu, H_k - całk. dopływ wód z kontynentów, H_k - zmiany retencji wody w oceanie.

Faza lądowa obiegu wody cechuje się przewagą opadu atmosferycznego nad parowaniem; nadwyżkę stanowi odpływ z kontynentów do mórz. Faza oceaniczna cyklu hydrologicznego charakteryzuje się przewagą parowania nad opadem; powstały niedobór jest uzupełniany dopływem z lądów.

Powyższe wzory dotyczą bilansowania cyklów hydrologicznych. Gdy mamy do czynienia z obliczaniem zlewni stosujemy inne metody. Najprostszą postać równania bilansu wodnego wyraża równanie Pencka-Oppokowa.

P = H + E + AR_a

Nowsza metoda bilansu wodnego (Lwowicza) uwzględnia siedem składników bilansowych.

Składniki bilansu wodnego można określić mm warstwy wody lub w jednostkach objętości (min m^J, km^J).

Podstawową jednostką czasu w hydrologii jest rok hydrologiczny, tj. okres od 1 listopada do 31 października następnego roku.