2588001043

w Internecie mają charakter pośredni. Jan Grzenia wyraża swoją opinię na ten temat następująco: „Pismo nie jest jedynym czynnikiem przynoszącym skutek w postaci pośredniej komunikacji, drugim jest interfejs. Może on potęgować oddalenie nadawcy i odbiorcy, lecz użytkownicy o dużym wyrobieniu komunikacyjnym w tym zakresie mogą stopień pośredniości zmniejszać, interfejsy komputerowe pozwalają bowiem na sterowanie kontaktem.”¹⁵ Twierdzi też, że pośredniość ta ma rozmaite stopnie i wyjaśnia to na przykładzie różnych możliwości prowadzenia rozmów na czacie: ignorowanie wybranych konwersacji (maksymalny stopień pośredniości i dystansu), prowadzenie rozmowy w ogólnodostępnym oknie, w gronie przyjaciół (stopień pośredniości zredukowany), prowadzenie rozmów z wybraną osobą (najniższy poziom pośredniości).

Kolejną istotną cechą komunikacji w Internecie jest anonimowość. Rozróżniamy dwa rodzaje anonimowości: pełną oraz częściową. W pierwszym przypadku użytkownik stara się skryć swoją tożsamość, by nikt nie mógł ustalić, kim on jest. Zaś anonimowość częściowa polega na ujawnieniu tylko pewnych informacji o sobie a ukrywaniu tych najważniejszych, jak imię, nazwisko, miejsce zamieszkania, zawód. Każdy internauta ma możliwość wyboru, jak dalece odkryje swoje prawdziwe oblicze przed innymi użytkownikami Internetu. Anonimowa konwersacja sieciowa pełni rolę terapeutyczną, pozwala ludziom łatwiej nawiązywać kontakt, ponieważ zmniejsza poczucie nieśmiałości. „Uczestnicząc w dyskusji pod przybranym nazwiskiem, internauta wchodzi w świat wirtualny niczym czysta, niezapisana karta, bez ciężaru stereotypów dotyczącej atrakcyjności fizycznej.”¹⁶ Dorota Gut w swoim artykule Piszą, więc jestem. O języku Internetu stwierdza, że: „...dzięki Internetowi nieatrakcyjny zewnętrznie użytkownik śmiało wyraża swoje poglądy, prezentuje zalety intelektu. Inni użytkownicy sieci postrzegają go wyłącznie poprzez jego teksty. Nieważny jest jego wygląd, wiek, płeć, zawód, status społeczny, stan majątkowy, cechy osobowości, poglądy, zainteresowania. ”¹⁷ Jej zdaniem nadawca jest tym, kim chce być w swoich tekstach. Kształtując swój wizerunek wyłącznie werbalnie, może zostać w sieci autorytetem, prowokatorem lub

¹⁵    Grzenia, J.: Komunikacja językowa w Internecie. PWN, Warszawa 2008, s. 67.

¹⁶    Wallace, P.: Przyjaźń i miłość w Internecie. Psychologia wzajemnego przyciągania. Dialog. 2001, nr 2, s. 155.

¹⁷    Gut, D. Piszę, więc jestem. O języku Internetu. Polska Sztuka Ludowa. Konteksty. 1999, nr 1-2, s. 164.

15