3289580428

56

WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO

ZESZYT 1/1950

się po dokładnej analizie wniosku i ocenie wartości. Zaświadczenia wydawane są jedynie przy zgłaszaniu wynalazków, które rzeczywiście służą postępowi technicznemu i naszemu rozwojowi gospodarczemu.

V. Rola „Pisma nowatorów⁴* w wymianie doświadczeń i propagowaniu techniki radzieckiej.

„Pismo Nowatorów” przyczynia»się znacznie do popularyzowania ruchu nowatorskiego. Pismo to, ukazujące się każdego miesiąca, jest oficjalnym organem ruchu nowatorskiego. Poza artykułami teoretycznymi i bieżącymi problemami ruchu nowatorskiego pismo popularyzuje osiągnięcia nowatorskie ze wszystkich dziedzin gospodarki.

W większych przedsiębiorstwach zostały utworzone brygady wymiany doświadczeń, które wykorzystują wiadomości ukazujące się w piśmie, w zależności od możliwości wykorzystywania ich w danych przedsiębiorstwach. Jednym z ważnych zadań pisma jest informowanie czytelników o osiągnięciach techniki radzieckiej i pracy nowatorów radzieckich. W ciągu 5 miesięcy w dziale poświęconym tym zagadnieniom opisano 52 nowatorskie osiągnięcia radzieckie, posiadające znaczenie dla przemysłu węgierskiego. W specjalnym dziale, zatytułowanym „Nowości ruchu nowatorskiego”, pismo rozpowszechnia inicjatywy i osiągnięcia stachanowców radzieckich.

W ten sposób spopularyzowano wśród robotników węgierskich pracę Bortkiewicza, Bykowa i innych tokarzy radzieckich. Najlepsi tokarze węgierscy stosują obecnie metody szybkiej obróbki metali. „Pismo Nowatorów” zamieściło również wiadomości o planach pracy nowatorów radzieckich, co umożliwiło stworzenie pierwszych planów pracy dla nowatorów węgierskich. Pismo utrzymuje ścisły kontakt z nowatorami i pracownikami działów nowatorskich w zakładach, którzy swymi pismami i projektami niosą pomoc redakcji. Redakcja natomiast ułatwia pracę biur nowatorskich i nowatorów, publikując odpowiedzi na zapytania dotyczące ruchu nowatorskiego.

VI. Upowszechnianie przodujących metod pracy.

Zaledwie Państwowy Urząd Wynalazczości rozpoczął swą działalność, gdy w grudniu 1948 r. wpłynęło pismo od tokarza fabryki traktorów Hoffherra, który opisywał swoją metodę pracy, dzięki której osiągnął poważną wydajność. „Chciałbym, aby czynniki kompetentne zatwierdziły moją metodę pracy i rozpowszechniły ją”—pisał on. W dalszym ciągu listu podał szereg wniosków w tej sprawie. W zasadniczej swej treści wnioski te były podobne do inicjatywy podjętej przez stachanowców Matrosowa i Kowalowa w Związku Radzieckim. Za pośrednictwem pisma „Nepszawa” („Głos Ludu”) Państwowy Urząd Wynalazczości ogłosił wezwanie do nowatorów, podkreślając wielkie znaczenie tych wniosków. W ten sposób rozpoczęło się rozpowszechnianie przodujących metod pracy, których osiągnięcia już w pierwszych tygodniacn przekroczyły wszelkie oczekiwania. W pierwszych dwóch tygodniach wydajność pracy tych, którzy poczęli stosować nową metodę wzrosła o 20 — 30°/o- Wydajność np. jednego z tokarzy fabryki traktorów wzrosła z 68% do 130% w ciągu 5 tygodni. Osiągnięcia te nie ograniczały się jedynie do przemysłu metalowego. Doświadczenia uzyskane w kopalni w Dorog, dotyczące metod pracy zespołowej, szybko zostały rozpowszechnione wśród wszystkich górników. Związki Zawodowe oraz Urząd Wynalazczości czynnie podtrzymywały ruch rozpowszechniania metod pracy, który nieustannie rozwija się we wszystkich dziedzinach gospodarki.

VII. Krajowa Wystawa Prac Nowatorów.

We wrześniu 1949 r. otwarta została pierwsza krajowa \yystawa prac nowatorów, obejmująca ponad 2500 ekspo- |

natów. Swym specjalnym charakterem wystawa ta odróżniała się od poprzednio organizowanych wystaw i przyczyniła się poważnie do wymiany nabytych doświadczeń. Jednym z celów, jakim kierowali się organizatorzy wystawy* było przedstawienie tych pomysłów nowatorskich, które robotnicy mogliby realizować na swych miejscach pracy oraz. pobudzanie robotników do ulepszenia narzędzi, urządzeń produkcyjnych i maszyn. Wystawa wykazała ponadto, że działalność nowatorska nic jest przywilejem jednej części społeczeństwa; wykazała też, że stosując przodujące metody pracy i wprowadzając ulepszenia produkcyjne, można osiągnąć milionowe oszczędności dla budownictwa socjalistycznego-Ilość zwiedzających, przekraczająca 300.000 osób, potwierdziła słuszność i celowość jej zorganizowania. Robotnicy zakładów przemysłowych nie tylko oglądali eksponaty, ale wykorzystali nabyte na wystawie wiadomości w swej pracy-Odczyty i pokazy zorganizowane w czasie wystawy oraz przeprowadzone ankiety są najlepszym tego potwierdzeniem-Wśród robotników, którzy zwiedzili wystawę, wielka ilość podjęła się wprowadzenia w praktyce 5 — 6 — 10 pomysłów" nowatorskich. Np. Sandor Ugrai, robotnik fabryki „Eka”‘ zanotował w dzienniku wystawy, że zastosuje 15 pomysłów* a Lajos Juchan, robotnik fabryki papieru w Szendludre* 18 pomysłów.

Konferencje poświęcone wymianie doświadczeń, jakie odbywały się po zbiorowym zwiedzaniu wystawy organizowanym przez związki zawodowe, wskazują .na znaczenie wystawy w wymianie doświadczeń nowatorów. Na ośmiu pierwszych zebraniach uczestnicy wyrazili gotowość zastosowania 93 pomysłów, przedstawionych na wystawie. Żywe zainteresowanie wywołały modele oryginalnych urządzeń. Robotnicy fabryk traktują urządzenia produkcyjne i obrabiarki w ruchu jako najbardziej pouczający sposób przejmowania nowych metod pracy. Szczególną uwagę wzbudziły pokazy pracy na tokarce przy stosowaniu metody szybkiego skrawania, którą posługuje się powszechnie znany tokarz radziecki Henryk Bortkiewicz. Dyskusje teore-

%

tyczne, które wywiązywały się przy pokazach,.stały się poważnym czynnikiem podnoszenia technicznego poziomu pracujących.

Ponad miesięczna praktyka wykazała, że pokazy nowych metod pracy na urządzeniach normalnej wielkości w działaniu jest bardziej użyteczna, niż rysunki i opisy techniczne. Wymiana doświadczeń, stanowiąca rezultat pierwszej Krajowej Wystawy Prac Nowatorów, nie ograniczyła się do wymiany doświadczeń pracowników przedsiębiorstw. Na zlecenie Ministra Przemysłu, związków zawodowych i czynników kierowniczych przemysłu, również kierownicy przedsiębiorstw zwiedzili wystawę, by zapoznać się z ulepszeniami, mogącymi przyczynić się w ich przedsiębiorstwach do zwiększenia produkcji, zmniejszenia kosztów własnych I zwiększenia wydajności pracy. Np. Ministerstwo Budownictwa zorganizowało zwiedzenie wystawy przez kierowników przedsiębiorstw, którzy podjęli następnie decyzje wprowadzenia szeregu ulepszeń.

Jakie wnioski można wysunąć z tych dwóch przykładów wymiany doświadczeń — zwłaszcza, że kierownicy przedsiębiorstw oficjalnie zobowiązani są do rozpowszechniania indywidualnych doświadczeń pracowników?

Nie ulega wątpliwości, że organizowanie wystaw stałych lub periodycznych z poszczególnych dziedzin stanowi słuszną drogę, prowadzącą do szerokiej wymiany doświadczeń między przedsiębiorstwami. Najlepszym środkiem wymiany doświadczeń technicznych między krajami Demokracji Ludowej będzie niewątpliwie międzynarodowa wystawa nowatorska. Projekt zorganizowania takiej wystawy wniesiemy w przyszłym roku w Budapeszcie, na Radzie Wzajemnej Pomocy Gospodarczej.