3289581013

II. Wytrzymałość prętów prostych. 407

II. Wytrzymałość prętów prostych. 407

Rys. 245.

pi2

cosh V)ł= 1 +- pr———

2 b.f

P fi

cos 0,1 = 1 . -_2ŁV-

10. Zamiast siły P, działającej mimośrod-kowo, (por. 0.), niechaj pręt podlega działaniu dwóch 'sil: siły P w kierunku osi, oraz siły poprzecznej Q, przytkniętej w końcu pręta (rys. 245 i 246). Znaczenie funkcyi hy-pcrbolicznych sinh, cosh i tgh p. str. 67. wartość o) zaś ta sama, jak pod 0.

Wzór na	Siła ciągnąca P: (rys. 245)	Siła cisnąca P: (rys. 240)
Równanie odkształconej. Największe przegięcie (boczne).	Q ( 1 sinh roi — sinh o (I — :r)\ i X i ^! P \ o) cosh <ol )	, y — Qf 1 sin oj / — sin tu (/— P \ co cos <u I )
Moment gnący-	sinh cu (1—x) * o) cosh oj J Przy x — Obędzie:	0 sin oj (I — xi ^ CO COS CO l Przy x— 0 będzie: ^J/ma.t =
Największe naprężenia.	max P f •^17ma.x O ■-—• -• "i- irr nun r >>	max i ul, min p -^1- W

•?..... /.....4

11.    Pręt długości 21, spoczywający przegibnymi końcami na dwóch podporach, obciążamy pośrodku ciężarem 2 Q, a nadto poddajemy go działaniu siły osiowej rh P (rys. 247 i 248). Wzory z pod 10. znajdują bezpośrednie zastosowanie do tych przypadków.

12.    Pręt długości 2 l, spoczywający przegibnymi końcami na dwóch podporach, obciążamy równomiernie na całą długość 2 l rozłożonem obciążeniem 2Q, a nadto poddajemy go działaniu siły osiowej =£= P. Oznaczenia, jak w rys. 247 i 248.