3389187114

WSTĘP

Informator, który oddajemy teraz w Państwa ręce, zawiera krótkie charakterystyki około tysiąca pracujących w Polsce uczonych prowadzących badania w dziedzinie szeroko pojętych nauk geograficznych (wykaz uwzględnionych specjalności znajduje się w Aneksach). Ponadto podaje zwięzłe informacje o instytucjach naukowych, w których są oni zatrudnieni.

Celem opracowania Informatora było ułatwienie rozeznania w aktualnym stanie polskiej geografii. Jest on przeznaczony zarówno dla samych geografów, jak i dla uczonych reprezentujących inne dyscypliny nauki, a także dla geografów zagranicznych zainteresowanych nawiązaniem kontaktów z geografami polskimi o określonych specjalnościach. Autor dążył zwłaszcza do uwzględnienia mniejszych ośrodków oraz osób prowadzących badania geograficzne w instytutach „niegeo-graficznych”, a więc często mniej znanych w środowisku geografów. Warto podkreślić, że kryterium doboru nie stanowiło formalne wykształcenie a przedmiot naukowych zainteresowań danej osoby.

Informator przedstawia w zasadzie stan w dniu 15 lutego 1992 roku, choć nie zawsze było to możliwe. Źródłem zawartych w nim danych były odpowiedzi na ankietę opracowaną przez autora i rozesłaną do tych wszystkich ośrodków naukowych w Polsce, w których można było oczekiwać istnienia kogoś prowadzącego badania w ujęciu przestrzennym. Niektóre ośrodki nadesłały odpowiedzi szybko i skrupulatnie sporządzone, inne przysporzyły autorowi trochę kłopotów. Ostatecznie jednak uzyskano odpowiedzi od wszystkich, poza kilkoma wyjątkami, ważniejszych ośrodków. Tam, gdzie nie zdołano otrzymać odpowiedzi w 1992 roku, wykorzystano materiały zebrane przez autora dla „Orbis Geographicus” 1992/1993, a dotyczące roku 1991. Licząc się z tą ewentualnością autor celowo przyjął zakres danych zbliżony do zastosowanego w „Orbis Geographicus”. Jedynym ośrodkiem, z którego odpowiedzi nie nadeszły ani w 1991, ani w 1992 roku, były niektóre katedry geografii fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego. W skali kraju, w porównaniu do „Orbis Geographicus” udało się zwiększyć liczbę uwzględnionych uczonych z około 700 do około 1000. Porównując wykazy zawarte w częściach trzeciej i czwartej, można bez trudu ustalić uczonych zajmujących się określoną tematyką dla określonego regionu. Natomiast w pierwszej części można znaleźć ich charakterystykę, a część druga ułatwia, między innymi, kontakt z nimi (adresy, telefony, faxy itd.).

Korzystając z informatora należy mieć na uwadze, że dane w nim zawarte pochodzą od samych zainteresowanych, a nie z dokumentów. Sami zainteresowani deklarowali

http://rcin.org.pl