3784493890

Wstęp

1. Wstęp

Podstawowymi sferami działalności człowieka są produkcja przemysłowa oraz rolnictwo, które z jednej strony są niezbędne do zaspokojenia wielu potrzeb społecznych, a z drugiej - stanowią poważne zagrożenie dla środowiska. Do szczególnie uciążliwych aspektów rozwoju cywilizacyjnego zaliczyć należy produkcję i emisję do środowiska wielu toksycznych substancji, takich jak trwałe zanieczyszczenia organiczne (TZO, POPs), a wśród nich polichlorowane bifenyle (PCBs) oraz pestycydy chloroorganiczne (OCPs).

Po wprowadzeniu do środowiska, w zależności od panujących warunków, takich jak ilości tlenu, światła słonecznego, wiatru, temperatury, wilgotności oraz typu gleby, związki chloroorganiczne przekształcają się zazwyczaj w jeden lub kilka metabolitów, które mogą wykazywać chemiczne i toksyczne właściwości inne niż związek pierwotny. Często metabolity te są nawet bardziej stabilne i toksyczne niż związek pierwotny.

Związki chloroorganiczne ulegają biokumulacji w kolejnych ogniwach łańcucha pokarmowego, w ten sposób toksyczne skutki ich oddziaływania są najdotkliwsze w końcowym ogniwie tego łańcucha - organizmie człowieka.

Wymienione ksenobiotyki stanowią zagrożenie globalne, ponieważ przemieszczają się z wiatrem, deszczem i prądami oceanicznymi z regionów, w których je zastosowano, do miejsc, w których nigdy nie były użyte. Wykryto je, m.in. w pobliżu biegunów. Co więcej, degradacja środowiska sprawia, że nie tylko woda, gleba i atmosfera, ale także praktycznie wszystko, co jemy jest w mniejszym bądź większym stopniu zanieczyszczone.

Dlatego też tematyka niniejszej pracy związana jest z opracowaniem nowej procedury analitycznej służącej do oznaczania zawartości analitów chloroorganicznych w żywności.

Badania pod kątem zawartości pestycydów oraz analitów z grupy PCB są zazwyczaj prowadzone z wykorzystaniem procedur zalecanych m.in. w Polskich Normach, bądź procedur zmodyfikowanych w niewielkim stopniu. Dostępne metodyki są najczęściej praco-i czasochłonne, wymagają użycia dużych ilości toksycznych i drogich rozpuszczalników organicznych oraz wielu etapów oczyszczania, często też charakteryzują się małym współczynnikiem wzbogacenia. Stąd próba opracowania nowej procedury analitycznej, która będzie bardziej ekonomiczna i przyjazna dla środowiska głównie poprzez redukcję zużycia rozpuszczalników, a także redukcję kosztów i czasu analizy. Metodyka ta ma służyć do szybkiego oznaczania zawartości analitów chloroorganicznych w żywności.

10