img008

WSTĘP

Udział kosztów energii w globalnych kosztach produkcji przemysłowej może wahać się w bardzo szerokich granicach, zależnie od rodzaju 1 technologii wytwarzania. Przemysłami, w których zużycie i koszty energii 89 szczególnie wysokie, jest przemysł hutniczy i ceramiczny. Dominuję w tych przemysłach procesy zachodzęce w wysokich lub podwyższonych temperaturach - topienie, spiekanie, prażenie, nagrzewanie, suszenie - wy-“^^•jęce doprowadzenia znacznych ilości ciepła. Zakres zadań gospodarki cieplnej w przemysłach hutniczym i ceramicznym jest więc ogromny, gdyż obejmuje nie tylko zabezpieczenie ilościowe odpowiednich źródeł energii lec* również racjonalnę gospodarkę energię, be* uszczerbku dla jakości produkcji.

Wybór podstawowych źródeł energii dla danego zakłada jest podyktowany przeważnie technologię wytwarzania, która jednak zawsze dopuszcza pewien margines swobody, pozostający w szczegółach do decyzji specjalistów z zakresu gospodarki cieplnej. Decyzje te, oparte o znajomość potrzeb technologicznych, powinny uwzględniać sytuację paliwowo-ener-getycznj kraju, położenie geograficzne zakładu, warunki transportu oraz wartość wytwarzanego produktuj na przykład w wielu wysoko uprzemysłowionych krajach produkuje się klinkier cementowy w plecach obrotowych opalanych paliwem ciekłym. W Polsce, która dysponuje znacznymi zasobami węgla kamiennego, paliwem dla obrotowych pieców w przemyśle cementowym powinien być pył węglowy. Wybór źródeł energii, czyli praktycznie rodzaju paliwa, jest tylko jednym z wielu problemów, Jakimi zajouje się gospodarka cieplna w przemyśle w swym dężeniu do minimalizacji zużycia energii, a więc i kosztów własnych produkcji.

Wyrazem i ocenę tej działalności Jest między innymi kształtowanie się wartości wskaźników zużycia ciepła w odniesieniu do Jednostki produkcji.' Wartości wskaźników zapotrzebowania energii cieplnej kształtuję się w Bardzo szerokich granicach i dla podatawowych procesów technolo-gicźhych w hutnictwie i ceramice podano je w tabeli 1.