3784494527

system operacyjny podczas uruchamiania pliku typu .COM jest załadowanie pliku do segmentu pamięci, ustawienie rejestrów (m.in. wskaźnika stosu na koniec segmentu, pozostałych rejestrów na początek segmentu) i przeskoczenie do początku załadowanego programu.

Każdy program zapisany w tym formacie musi mieścić się w jednym segmencie pamięci, czyli zajmować maksymalnie 64KB. Podczas uruchamiania programów tego typu tworzony jest nagłówek PSP (Program Segment Prefix), a zaraz za nim wczytywany jest cały program. Blok PSP znajduje się pod adresem: CS:0000-CS:0100, a zaraz za nim kod programu (CS:0100:CS:????).

Dzięki segmentacji architektury x86 takie rozwiązanie działa. Jeżeli program mieści się w jednym segmencie, to sprawa jest rozwiązana, jeżeli natomiast nie to istnieje potrzeba obliczania adresów względnych, co spoczywa na rękach programisty. Sytuacja ta jest dosyć prosta do rozwiązanie i dosyć łatwa do zautomatyzowania, a zajmować się tym będą już linkery i loadery w kolejnym MS-DOSowym formacie plików, czyli formacie .EXE.

UNIX-owe pliki a.out

Nagłówek pliku:

int	a_magic;	//	numer magiczny
int	a_text;	//	długość kodu
int	a_data;	//	długość danych
int	a_bss;	//	wielkość danych	niezainicjowanych
int	a_syms;	//	wielkość tablicy	relokacji
int	a_entry;	//	punkt wejścia do	programu
int	a_trsize;	//	wielkość tablicy	relokacji	dla	kodu
int	a_drsize;	//	wielkość tablicy	relokacji	dla	danych

Ładowanie i uruchamianie plików a.out:

NMAGIC (1975- 1990s)

•    przeczytanie nagłówka w celu wydobycia informacji o rozmiarach segmentu

•    sprawdzenie, czy istnieje dzielony segment dla tego pliku, jeżeli tak to mapujemy ten segment do przestrzeni adresowej procesu, jeżeli nie ma to zapisujemy do nowego segmentu