3784494977

w bibliotece, co wydają, czym się zawodowo zajmują, gdzie publikują, co wykładają - Twoim tutorem może zostać dowolny pracownik Uniwersytetu o stopniu naukowym co najmniej doktora.

3.    Na koniec trzeba znaleźć kogoś ze studentów danego kierunku (niekoniecznie studentów mish) - najlepiej poszukać na uniwersyteckich forach internetowych - i zapytać najzwyczajniej: kto jest sympatyczny, a kto nie; kto jest życzliwy, a kto nie; czyje wykłady są interesujące, a czyje nie...

4.    A potem decyzja. Jeśli źle trafisz, to po pierwszym roku zawsze można zmienić.

Przebieg tutorialu jest uzależniony wyłącznie od zainteresowanych nim studentów i naukowców. Niekiedy sugeruje się 45-minutowe spotkania raz w tygodniu. Warto się tego trzymać, ale można wprowadzić własny mniej lub bardziej regularny program. Osobisty kontakt z profesorem jest w stanie zapewnić naprawdę godną pozazdroszczenia, bliską znajomość i współpracę z postaciami nauki wielkiego formatu. Tutor powinien służyć radą przy tworzeniu planu, pomagać w przygotowywaniu publikacji, referatów, wystąpień naukowych. Może pisać opinie przy staraniu się o fundusze, stypendia, programy badawcze. Niektórzy naukowcy wymagają pisania ciągłych esejów - prac kontrolnych. Jest to wymagająca, ale bardzo rozwijająca forma pracy. W przypadku, gdy w tutorialu uczestniczy większa ilość studentów, można pomyśleć o utworzeniu nieformalnego, małego seminarium, którego rezultaty pracy warto publikować na zewnątrz.

Tutorial kończy się napisaniem i przedstawieniem pracy rocznej; w doborze jej tematu macie zwykle całkowitą dowolność, jeśli tylko zaakceptuje go opiekun. Samą współpracę w danym roku kończy postawienie oceny, jak za każdy inny przedmiot; ocena ta liczy się do średniej przy punktacji ects równej 2.

Opracował Miłosz Puczydłowski

VIII. STUDIA W POSZCZEGÓLNYCH INSTYTUTACH

WYDZIAŁ POLONISTYKI

Informacje ogólne

Wydział Polonistyki prowadzi studia na dwóch kierunkach: wiedzy o teatrze i filologii polskiej z czterema specjalnościami: nauczycielską, komparatystyką, edytorstwem i wiedzą o kulturze.

Filologia polska ma wspólne minimum programowe dla wszystkich czterech „odmian”, co może sprawiać wrażenie, że różnice między specjalnościami są niewielkie. Jednak każdy, kto zajrzy do szczegółowych programów studiów bez wątpienia zauważy, że jest to mylna impresja - do kanonu trzeba bowiem doliczyć wszystkie przedmioty specjalizacyjne.

Minimum obejmuje trzy bloki zajęciowe: historię literatury, gramatykę i poetykę. Niektóre kursy są wspólne dla wszystkich specjalności (np. wykład z historii literatury staropolskiej), niektóre są traktowane jako ekwiwalentne (np. literatura współczesna i literatura xx wieku na komparatystyce), inne zaś znacznie różnią się między sobą programem i trudnością egzaminu (typowy przykład to kurs gramatyki opisowej, inny dla specjalności nauczycielskiej, a inny dla pozostałych). W takich przypadkach trzeba zwracać szczególną uwagę na wybór grupy ćwiczeniowej, przydają się w tym celu referencje polonistyczne publikowane przez studentów na forum mish.

Specjalności różnią się między sobą przede wszystkim blokiem zajęć kierunkowych. Na nauczycielskiej są to zajęcia pedagogiczne (które, podkreślmy, można realizować na każdej innej