3784496239

W pięćdziesięciolecie doktoratu profesora dr. hab. Jerzego Trzcienieckiego

W publikacjach tych Profesor Jerzy Trzcieniecki przedstawia pewną ogólną projekcję rozwoju nauk o zarządzaniu, ale także w sposób wyraźny formułuje uwagi krytyczne względem różnych modnych ujęć, jakich sporo w literaturze, a które często powielają (pod nowymi nazwami), dawno już wyprowadzone i utrwalone twierdzenia, koncepcje oraz modele. Dał temu wyraz w wykładzie (z okazji nadania Mu tytułu doktora honoris causa, 2005), wypowiadając następującą konkluzję: „...Można więc byłoby prześledzić, które z dawnych stwierdzeń i teorii ciągle są jeszcze aktualne, i wtedy może się okazać, że nie stoimy na rozdrożu, lecz, że dawne twierdzenia wskazują nam kierunek dalszego rozwoju naszej nauki. Istnieje tylko jeden nieodzowny warunek - twierdzenia te trzeba znać” (podkr. A.S.).

W ramach krótkiego szkicu trudno oczywiście omówić wszystkie prace i kierunki zainteresowań Profesora. Trzeba jednak zaznaczyć, iż obok wymienionych dziedzin w niemałym stopniu pociąga Go także ergonomia i praktyczna działalność projektowa. Zajmował się również tłumaczeniem dzieł Schmidtkego, Kaminsky ego i Hilfa, dając tym samym jeszcze jedno świadectwo dużej erudycji i twórczej inwencji.

Kończąc ten syntetyczny przegląd twórczości naukowej Profesora Jerzego Trzcienieckiego, jeszcze raz trzeba podkreślić, iż zasadniczą część prac badawczych krakowskiego uczonego należy zaliczyć do kategorii studiów z zakresu metodologii badań organizatorskich.

Większości z tych prac przyświeca bowiem myśl, której dał On wyraz we wstępie do swej pracy habilitacyjnej pisząc „...O wielkości wysiłku koniecznego dla wykonania pewnej pracy, a często też i o ostatecznym jej wyniku decyduje w zasadniczy sposób dobór właściwego narzędzia. W pracy badawczej, związanej z jakąkolwiek dyscypliną naukową, rolę takich narzędzi spełniają różnego rodzaju metody i techniki badania. Ich właściwy dobór i umiejętność ich zastosowania decydują często o wyniku całego prowadzonego badania”. Przytoczone tu stwierdzenie należy właśnie traktować jako credo metodologa. Profesor Jerzy Trzcieniecki stał się badaczem problemów metodologicznych przez uprawianie „organizacji i zarządzania” w sposób kompleksowy oraz umiejętność ujawniania ogniw łączących poszczególne dyscypliny tego szczególnie złożonego systemu naukowego, jaki tworzą nauki o zarządzaniu.

Charakterystyczną cechą prac naukowych Profesora Jerzego Trzcienieckiego jest wreszcie ich silny związek z aktualnymi tendencjami współczesnych badań nad systemami zarządzania oraz dążność do praktycznej weryfikacji swych poglądów ogól-noteoretycznych. Wysoką rangę swych prac, Profesor zawdzięcza właśnie ich głębokiemu osadzeniu w sferze praktyki przemysłowej, której gruntowna znajomość stała się dla Niego ważną bazą porównawczą. Uchroniła Go od błędnych i fałszywych interpretacji oraz pozwoliła na szerokie i wielopłaszczyznowe traktowanie podjętych problemów metodologicznych.