I Adam Stabryta
W roku 1958 uzyskał stypendium Fundacji Forda i przez okres 7 miesięcy na przełomie 1958/59 studiował zagadnienia organizacji pracy w uczelniach i przedsiębiorstwach Niemieckiej Republiki Federalnej.
Stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych otrzymał w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie w 1960 r. na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Zagadnienia metodyki normowania długości cyklu produkcyjnego w warunkach produkcji jednostkowej i małoseryjnej1. W tej samej uczelni uzyskał w 1964 r. stopień naukowy docenta (doktora habilitowanego) na podstawie ogólnej oceny dorobku naukowego i rozprawy habilitacyjnej pt. Metoda obserwacji migawkowych w badaniu organizacji przedsiębiorstwa przemysłowego.
Od roku 1965 był kierownikiem Katedry Teorii Organizacji i Zarządzania, a następnie został dyrektorem Instytutu Organizacji i Zarządzania Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Krakowie. Jednocześnie od 1967 do 1971 roku pracował w Zakładzie Doświadczalnym Organizacji Przedsiębiorstw „Orgam” przy Instytucie Organizacji Przemysłu Maszynowego w Warszawie, na stanowisku dyrektora Oddziału w Krakowie.
W 1971 r. uchwałą Rady Państwa Profesor Jerzy Trzcieniecki uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, zaś w 1976 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego nauk ekonomicznych.
2
Prof. dr hab. Jerzy Trzcieniecki zajmuje od kilkudziesięciu lat czołową pozycję w wielu działach nauk o zarządzaniu. Należy on do pokolenia uczonych, którzy wywodzą swoją twórczość z klasycznej polskiej szkoły zarządzania. Tym niemniej Jego prace wybiegają poza ten tradycyjny nurt teorii. W swym dotychczasowym dorobku posiada kilkadziesiąt monografii, szereg artykułów i rozpraw, wiele recenzji i przekładów, a także opracowania projektowe.
Prof. Jerzy Trzcieniecki jest jednak przede wszystkim wysokiej klasy metodologiem w zakresie badań organizatorskich. Zainteresowanie tymi problemami widoczne jest w całej Jego twórczości naukowej, poczynając od pierwszych syntetycznych opracowań (Organizacja pracy i płacy - 1947, Organizacja przedsiębiorstw - 1950/51, Metodyka ustalania normatywów biegów produkcji - 1957), aż po rozprawy, które ukazały się w latach sześćdziesiątych (Metoda obserwacji migawkowych w badaniu organizacji przedsiębiorstwa przemysłowego - 1964, Zagadnienia metodyki badań organizatorskich - 1967, Metodyka badań organizatorskich jako element analizy
1/2010(142)
Promotorem przewodu był Profesor Ludwik Mayre, natomiast na recenzentów zostali powołani: Profesor Stanisław Guzicki z Politechniki Warszawskiej i Profesor Jerzy Kwejt z SGH (wówczas SGPiS).
ORGANIZACJA I KIEROWANIE