3784496661

CHEMIA « DYDAKTYKA • HKOLOG1A • METROLOGIA 2009. R. 14. NR 1-2

kierunkiem 8 rozpraw doktorskich. Tu na szczególne podkreślenie zasługują badania kwasów oktakarboksyftalocyjanowych, w tym dysocjacji ich oligomerów, oraz wykrycie dla diftalocyjanin lantanowców (2006 r.) bardzo rzadko obserwowanych procesów oscylacyjnych.

Od początku lat siedemdziesiątych do połowy lat dziewięćdziesiątych zajmował się też badaniami właściwości elektrycznych i termoelektrycznych półprzewodników i przewodników molekularnych, zwłaszcza w aspekcie poszukiwania nowych materiałów na selektywne sensory gazów oraz o dużych współczynnikach konwersji termoelektrycznej. Przez rok (1975-1976) pracował na Uniwersytecie w Nottingham, UK w laboratorium Profesora Daniela D. Eleya, pioniera badań nad półprzewodnikami organicznymi. Nawiązał też współpracę z jego uczniami, m.in. z profesorem Geoffem Ashwellem, a także profesorem Hiroo Inokuchi, wybitnym japońskim fizykiem. Za badania m.in. w tym zakresie uzyskał tytuł naukowy profesora. Badania te zostały też rozszerzone na materiały kompozytowe, w których obserwowano zjawisko perkolacji. W ramach tej tematyki był promotorem 4 prac doktorskich.

Od początku lat dziewięćdziesiątych rozwija prace w obszarze chemii (i inżynierii) środowiska, przede wszystkim dotyczące obiegu metali ciężkich w biocenozach oraz procesów kwasowo-zasadowych w wodach odpadowych oraz w układach przyrodniczych.

Był współtwórcą i współkoordynatorem w latach 1998-2002 grantu europejskiego Fertilia, dotyczącego badania translokacji metali ciężkich z gleby do roślin.

Niektórzy uczestnicy spotkania sprawozdawczego grantu FERTILIA. po koncercie w Dworku Chopina w Dusznikach Zdroju, w październiku 2000 r. Na pierwszym planie od lewej: prof. Witold Wacławek, prof. Nelson Marmiroli (University of Parma. IT), z prawej prof. Andrzej Nowak (Akademia

Z tej tematyki opiekował się 2 pracami doktorskimi.

Ponadto prowadzi badania dydaktyczne oraz z zakresu historii chemii. Ich efektem jest m.in. książka W. Wacławek i M. Wacławek: 110 europejskich twórców chemii, TChlE, Opole 2002. Jej rozszerzona wersja została przetłumaczona (2007) na język ukraiński.

Łącznie jest autorem lub współautorem około 190 publikacji.

W podsumowaniu dr A. Kłos wymienił najważniejsze osiągnięcia Profesora:

• jest On twórcą i redaktorem naczelnym trzech czasopism naukowych:

kwartalnika Ecological Chemistry and Engineering S, który od 2007 roku jest na liście filadelfijskiej;