3784501927

udostępniania ich dostawcom i konsumentom. Konsumenta nie obciąża się żadnymi dodatkowymi kosztami tej usługi;

—odpowiednią informację o rzeczywistym zużyciu i kosztach energii elektrycznej z dostateczną częstotliwością, tak, aby konsument mógł dostosowywać swoje zużycie energii elektrycznej. Informacje te podawane są w odpowiednich przedziałach czasowych uwzględniających możliwości posiadanych przez odbiorcę urządzeń pomiarowych. Konsumenta nie obciąża się żadnymi dodatkowymi kosztami tej usługi.

Ponadto, w punkcie 2 załącznika I wskazane są działania związane z wdrożeniem inteligentnego opomiarowania, które muszą podjąć państwa członkowskie. Państwa członkowskie mają zapewnić wdrożenie inteligentnych systemów pomiarowych, które pozwolą na aktywne uczestnictwo konsumentów w rynku dostaw energii elektrycznej. Warunkiem wdrożenia takich systemów pomiarowych jest przeprowadzenie do dnia 3 września 2012 r. analizy ekonomicznej, która uwzględni koszty i korzyści dla rynku oraz dla konsumenta. Analiza powinna wskazać, jaki system będzie dla danego państwa optymalny oraz w jakim czasie będzie możliwy do wdrożenia przy założeniu, że wdrożenie powinno zostać zakończone w ciągu 10 lat. W przypadku pozytywnej oceny analizy, co najmniej 80% konsumentów powinno zostać wyposażonych w inteligentne opomiarowanie do roku 2020. Ponadto, państwa członkowskie (lub właściwy ich organ) mają zapewnić współdziałanie systemów pomiarowych poprzez zdefiniowanie odpowiednich standardów i najlepszych praktyk.

2.1.2.2 Dyrektywa 2006/32/WE

Zasadniczym aktem prawnym dotyczącym rynku opomiarowania energii elektrycznej jest Dyrektywa 2006/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. o efektywności końcowej wykorzystania energii i usługach energetycznych, zastępująca dyrektywę Rady 93/76/EWG. Celem tej dyrektywy jest opłacalna ekonomicznie poprawa efektywności końcowego wykorzystania energii w państwach UE, stworzenie dodatkowych bodźców ograniczających konsumpcję energii elektrycznej oraz doprowadzenie do większego rozwoju usług w sektorze energetycznym.

Państwa członkowskie zostały zobowiązane w art. 10 do usunięcia korzyści, które mogą występować w taryfach dystrybucyjnych i przesyłowych, mogące powodować wzrost ilości zużywanej energii przez konsumentów. Omawiany artykuł ma ograniczać pozarynkowe czynniki zwiększające zużycie energii oraz umożliwiać, w zakresie efektywności energetycznej, nałożenie obowiązku świadczenia usług o charakterze publicznym (Public Service Obligation) na przedsiębiorstwa energetyczne. Ma to na celu rozpoczęcie działań prowadzących do poszanowania zużycia energii. Powyższa norma prawna ma prowadzić do bardziej efektywnej konsumpcji poprzez zwiększenie świadomości odbiorców w kwestii ich wpływu na rynek energetyczny i ochronę środowiska.

Artykuł 11 dotyczy funduszy i mechanizmów finansowania. Ustawodawcy unijni zadbali o możliwość stworzenia programów pomocy publicznej, mających na celu wspieranie działań podnoszących efektywność energetyczną. Do wspomnianych działań zaliczają: promocję audytu energetycznego, instrumenty finansowe służące oszczędnościom energetycznym, a także - w stosownych przypadkach - ulepszone dokonywanie pomiarów za pomocą liczników oraz wystawianie rachunków za energię zawierających zrozumiałe informacje. Zgodnie z postanowieniami dyrektywy, programy pomocy publicznej mają być skierowane zarówno do przedsiębiorstw energetycznych (m.in. operatorów systemów dystrybucyjnych), jak również konsumentów. Z dotychczasowych doświadczeń krajów członkowskich wynika, że koszty i korzyści z wprowadzenia systemu inteligentnego opomiarowania różnie się rozkładają dla poszczególnych podmiotów rynku. Zawsze jednak sprzedawcy oraz konsumenci wydają się odnosić największe korzyści, natomiast największe koszty mogą przypaść w udziale OSD. Dlatego też należy się zastanowić nad wprowadzeniem dodatkowych bodźców stymulujących (organizacyjnych, finansowych, regulacyjnych), które zachęcą do wprowadzenia systemu

16