3826200411

rTBTPW-ff-TJW??■!11 Zmiana kosztów produkcji jest najczęściej spowodowana zmianami cen czynników produkcji. Podniesienie ich poziomu, prowadzące do wzrostu płac, opłat za energię, wydatków na surowce i materiały, stóp procentowych od kredytów itp., obniża, ceteris paribus, opłacalność produkcji i ogranicza ilość towarów oferowanych przez producentów. W takiej sytuacji krzywa podaży przesuwa się w górę. Natomiast spadek cen czynników produkcji podnosi opłacalność produkcji i zwiększa podaż. Krzywa podaży przesuwa się wówczas w dół.

Wprowadzenie nowoczesnych technologii umożliwia wytwarzanie dóbr przy mniejszych nakładach czynników produkcji, co w efekcie powoduje obniżenie kosztów wytwarzania i wzrost zyskowności produkcji. W konsekwencji można osiągnąć większą produkcję przy danych zasobach czynników i zaoferowanie rynkowi większej ilości danego dobra. Przy pozostałych czynnikach stałych (przy danych cenach) postęp techniczny przesuwa krzywą podaży w dół, co oznacza wzrost produkcji.

Nałożenie na dobro takiego podatku, jak np. podatek od wartości dodanej (VAT), powoduje takie same skutki, jak wzrost kosztów produkcji, czyli przesuwa krzywą podaży w górę, co oznacza spadek podaży. W podobny sposób, ale w przeciwnym kierunku, wpływają na podaż subsydia (dopłaty), które wywołują taki sam efekt, jak zmniejszenie kosztów produkcji. Należy zauważyć, że inne rodzaje podatków nie powodują przesunięcia krzywej podaży. Przykładem takiego podatku jest podatek od zysku, który nie jest bezpośrednio powiązany z kosztami produkcji.

Oczekiwania dotyczące poziomu przyszłych cen zarówno danego dobra, jak i czynników produkcji mogą rzutować na decyzje produkcyjne. Jeżeli jest przewidywany wzrost cen danego dobra w przyszłości, to bieżąca oferta rynkowa może się zmniejszyć. Odwrotnie, przewidywanie spadku cen może się przyczynić do zwiększenia oferty rynkowej.