4087490807

tylko na opiece, rezygnacji z pracy z powodu sprawowania opieki nad osobą z niepełnosprawnością, postrzegania zewnętrznego świata z jego problemami jako rzeczywistości mało istotnej, nierozumiejącej ważnych problemów osób z niepełnosprawnością i ich rodzin.

— Osamotnienie rodziny, pozostawienie jej samej z problemem niepełnosprawności np. rodzina dziecka z niepełnosprawnością intelektualną nie posiada informacji, kto, gdzie i w jakim zakresie może mu pomóc. Uważa, że z takim dzieckiem nic nie można zrobić, nikt mu nie może pomóc.

Powyższa lista problemów nie jest pełna, inne problemy rodziny zostały uzupełnione i uszczegółowione w opisie specyfiki pracy socjalnej z różnymi kategoriami osób z niepełnosprawnością.

Diagnoza indywidualna sytuacji członka rodziny osoby niepełnosprawnej powinna określić jego:

—    rzeczywiste problemy życiowe,

—    wcześniejszy oraz aktualny poziom aktywności społecznej i zawodowej,

—    potencjał umożliwiający przezwyciężenie trudnej sytuacji życiowej,

—    konieczne oraz rzeczywiste obciążenie opieką nad osobą z niepełnosprawnością.

Diagnoza ta powinna zostać przeprowadzona przy aktywnym udziale klienta w oparciu o rozmowę wstępną, wywiad oraz analizę dokumentów.

Następnie przechodzimy do określenia celu głównego i celów szczegółowych pracy socjalnej.

Najczęściej celem głównym jest aktywizacja społeczna i zawodowa członka rodziny osoby niepełnosprawnej. Natomiast do jego osiągnięcia będą mogły przyczynić się następujące cele szczegółowe:

1.    Zapewnienie niezbędnych usług opiekuńczych , w tym usług asystenckich.

2.    Przezwyciężenie zaistniałych sytuacji kryzysowych.

3.    Zmiana postaw wobec niepełnosprawności.

4.    Zmiana postaw rodzicielskich.

Plan działania powinien odpowiadać zdiagnozowanym problemom oraz stanowić operacjonalizację wyznaczonych celów. Usługi pomocy i integracji społecznej, z których najczęściej korzystają osoby z niepełnosprawnością oraz ich rodziny to:

— usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania i w ośrodkach wsparcia,