łożyskowe takie jak: brązy, mosiądze, tlenki niektórych metali takie jak: Al203, MgO, Cu20, Ti02.
W drugiej grupie napełniaczy (niemetalicznych) stosowane są zarówno inne polimery (PTFE, PE, różne żywice), napełniacze mineralne takie jak: kreda, mika oraz inne substancje pomocnicze takie jak: sadza, grafit, włókno węglowe, włókno szklane itp. Inną klasyfikacją jaką można stosować jest podział na organiczne i nieorganiczne
W-
Włókno borowe Kompozyt borowo-epoksydowy Włókno węglowe Kompozyt węglowo-epoksydowy Włókno aramidowe Kompozyt aramidowo-epoksydowy
o 50 100 150 200 250 300
Kompozyt aramidowo- epoksydowy |
Włókno aramidowe |
Kompozyt węglowo- epoksydowy |
Włókno węglowe |
Kompozyt borowo- epoksydowy |
Włókno borowe | |
■ Moduł Younga |
135 |
150 |
150 |
250 |
160 |
250 |
Rysunek 4. Wpływ rodzaju wzmocnienia na moduł Younga kompozytów epoksydowych!41
Według kryteria kształtu, napełniacze dzieli się na : dyspanseryjne nazywane również proszkowymi (w postaci granulek, blaszek lub drobnych włókien) włókniste (włókna długie i włókna cięte). Napełniacze są wprowadzane w różnych celach: poprawy właściwości fizycznych, chemicznych oraz mechanicznych. W celu obniżenia ceny polimeru bądź w celu ułatwienia przetwórstwa. Dobór napełniaczy i ich ilości przeprowadza się w taki sposób aby uzyskać zamierzone właściwości kompozytu.
5.2. Włókna szklane (typ E)
Włókna szklane, przeznaczone do wzmacniania polimerów są otrzymywane najczęściej ze szkła bezalkalicznego, które zawiera 8-12% B203. Jest to szkło o specjalnych właściwościach: ma zwiększoną wytrzymałość mechaniczną i lepsze właściwości elektryczne.
Strona | 18