Polonez - najstarszy polski taniec narodowy, tańczony w takcie % do spokojnej muzyki. Charakterystyczny rytm poloneza nadaje ruchom specyficzny styl, przejawiający się z jednej strony w dostojeństwie i godności wykonywanych ruchów, z drugiej w posuwistości, zamaszystości i płynności kroków, o postawie wyprostowanej i zamaszystych, ale jednocześnie opanowanych gestach rąk.
Polonez znany jest pod różnorodnymi nazwami: chodzony, starodawny, wielki, pieszy, chmielowy, staroświecki, polski, obchodzony. Różne nazwy powstały w zależności od regionów, gdzie taniec ten tańczono. Ostatecznie polonez ukształtował się jako taniec dworski, którym rozpoczynano bale, oparty na korowodzie par. Do podstawowych elementów tanecznych poloneza zaliczamy kroki chodzony, podstawowy, drobiony, ukłon towarzyski tancerki i tancerza.
Podstawowe figury: „Para za parą” dookoła Sali, „Parami środkiem sali”, „Para w prawo, para w lewo”, „Czwórkami środkiem sali”, „Wachlarz”, „Para w prawo, para w lewo”, „Most”, „Mijanka”, „Tunel”, „Gwiazda”, „Młynki w parach”, „Podziękowanie” [Bednarzowa , Młodzikowska 1978; Kuźmińska,