Linie pola magnetycznego wirującego, wytworzonego przez prąd w uzwojeniu stojana, zamykają się wzdłuż drogi: stojan-szczelina- wirnik- szczelina-stojan. Efekt wywołany przez pole magnetyczne, wirujące z prędkością cop, jest taki, jak gdyby zewnętrzna część silnika była magneśnicą o tej samej liczbie biegunów obracającą się również z prędkością kątową cop.
W celu objaśnienia zasady działania silnika indukcyjnego przedstawiono na rys.7 fragment stojana i wirnika z zaznaczeniem linii pola magnetycznego wirującego.
Rys. 7. Rysunek objaśniający zasadę działania silnika indukcyjnego.
Z chwilą włączenia uzwojeń stojana do źródła napięcia trójfazowego pole
2nf
magnetyczne zaczyna wirować z prędkością kątową cop=- a wirnik jeszcze się nie obraca.
P
Pole przecina wówczas pręty wirnika z prędkością vp.
Na rysunku 7 wektor wirującego pola magnetycznego stojana zaznaczono strzałką nad symbolem vp. W prętach silnika indukuje się przemienna siła elektromotoryczna opisana wzorem:
e = Blv
gdzie: B oznacza wartość chwilową indukcji magnetycznej w miejscu znajdowania się rozpatrywanego pręta, v oznacza prędkość względną pręta w stosunku do pola magnetycznego, która rożni się od prędkości pola tylko zwrotem, co pokazano na rysunku 7.
Kierunek indukowanej siły elektromotorycznej wyznacza się z reguły prawej dłoni. Prawą dłoń należy ułożyć tak, aby linie pola były zwrócone do dłoni, odchylony duży palec w kierunku prędkości względnej przewodu w stosunku do pola: cztery wyciągnięte palce wskażą kierunek i zwrot siły elektromotorycznej. Na rys. 7 siła elektromotoryczna jest zwrócona przed płaszczyznę rysunku. Gdy obwód wirnika jest zamknięty, siła elektromotoryczna indukowana w prętach wirnika wywołuje w nich przepływ prądu i, który przy rezystancyjnym charakterze obwodu wirnika byłby w fazie z siłą elektromotoryczną.
W polu magnetycznym stojana na pręt wirnika działa siła elektrodynamiczna, którą można zapisać wzorem:
F = Bil
9