5125071176

Zgodnie z addytywną metodą tworzenia barw, światła o barwach podstawowych to: czerwone (R-red), zielone (G-green), niebieskie (B-blue) rzutowane i mieszane na wspólnym ekranie tworzą nowe barwy. Kiedy rzutuje się światło niebieskie i zielone - powstaje barwa niebieskozielona, zielone i czerwone - powstaje barwa żółta, czerwone i niebieskie -powstaje barwa purpurowa.

Równoczesne rzutowanie trzech świateł o barwach podstawowych daje barwę białą.

W naturze barwy powstają przez odejmowanie barw metodą subtraktywną. W metodzie tej następuje odejmowanie składowych świateł barwnych od światła białego (np. wydruk na białym papierze) lub od światła o innej barwie, aby otrzymać barwy podstawowe. W takim przypadku trzy podstawowe kolory to: magenta (fioletoworóżowy, purpurowy), cyjan (błękitny) i żółty.

Fotografia czarno-biała od barwnej różni się budową materiałów światłoczułych, na których powstaje zdjęcie.

Materiały do fotografii czarno-białej mają jedną warstwę emulsji fotograficznej uczulonej na promieniowanie widzialne, a materiały do fotografii barwnej trzy warstwy emulsji uczulonej na światło niebieskie, zielone i czerwone.

Negatyw w fotografii barwnej pozostaje w barwach dopełniających do barw rzeczywistych. W uproszczeniu klasyczny aparat fotograficzny składa się z systemu soczewek (obiektywu), przysłony i migawki (rys. 3).

Rys. 3. Schemat optyczny klasycznego aparatu fotograficznego (lustrzanka jednoobiektywowa) [1]

Obiektyw troszczy się o to, by obraz fotografowanego motywu tworzony w aparacie był wyraźny i ostry, podczas, gdy przysłona reguluje ilość światła docierającego do materiału światłoczułego. Jak tylko zostanie naciśnięty spust aparatu, otwiera się migawką (na określony czas), a wpadające światło po przejściu przez obiektyw dociera do powierzchni materiału światłoczułego. Następujący samoczynnie w emulsji światłoczułej proces fotolizy „zapamiętuje” przesłane wraz ze światłem informacje o obrazie.

Zupełnie inaczej funkcjonuje cyfrowy aparat fotograficzny, który co prawda wykorzystuje obiektyw i przysłony, jednak zdjęcie w nim nie jest zachowywane w materiale światłoczułym, lecz w postaci cyfrowej na nośniku danych. Sercem cyfrowego aparatu fotograficznego jest element CCD (Charge Coupled Devices), który przekształca informacje o jasności fotografowanego motywu na sygnały elektryczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

13