5125071230

umożliwiało korzystanie z kamery w świetle dziennym, a wprowadzenie obiektywu z soczewką wklęsło-wypukłą znacznie poprawiło jakość obrazu.

Rys historyczny

Pierwsza fotografia

Kamera miała więc już obiektyw, matówkę, pryzmat i coraz bardziej przypominała aparat fotograficzny. Tr było jeszcze zarejestrować i utrwalić wyświetlany obraz. Rozwiązanie tego problemu przyniosła chemia. Pierwsze ścieżki przetarto już w średniowieczu. Najpierw dominikanin Albertus Magnus, zajmujący się w X między innymi alchemią, uzyskał azotan srebra. Z kolei dwa wieki później (1556 r.) Georg Fabricius zaobsi czernienie minerału chlorku srebra pod wpływem promieni słonecznych.

Pierwsze nietrwałe obrazy otrzymał dopiero w 1727 r. niemiecki lekarz Johann Heinrich Schulze, który naś chlorek srebra naniesiony na kredowym podkładzie. Pół wieku później szwedzki chemik Karl Wilhelm Sche< zaobserwował, że związki srebra czernieją w różnym stopniu w zależności od czasu ich wystawienia na dzi promieni słonecznych, a zmiana ta nie zależy od temperatury. Sczerniałym bromkiem srebra było zreduko' metaliczne srebro, a do utrwalenia obrazu wystarczył zwykły amoniak. W 1802 r. chemicy Thomas Wedgw i Humphrey Davy otrzymali z kolei nietrwały obraz na papierze nasyconym azotanem srebra, a w 1815 r. : Herschel odkrył tiosiarczan sodu, czyli utrwalacz (rozpuszczający i wypłukujący substancję światłoczułą), c najważniejszy składnik w całym chemicznym łańcuszku. Było więc coraz bliżej.

Za ojca fotografii uważa się powszechnie Francuza Josepha Niecephora Niepce, który już w 1816 r. uzyska (negatywowy) na papierze powleczonym chlorkiem srebra. Nie potrafił go jednak utrwalić. Po wielu próbac mu się to dopiero w 1826 r.