5172654038

wokalizacji i werbalizacji¹²), malowanie dużym pędzlem na dużych powierzchniach typu ściana podłoga (oczywiście wyłożona papierem); malowanie określonych, prostych wzorów (koło, linia prosta, fala itp.); zamalowywanie i wypełnianie zakreślonych kształtów; rysowanie i malowanie w jednym kierunku; kreślenie linii prostych po śladzie i samemu; łączenie liniami zaznaczonych punktów; malowanie specjalnymi farbkami na foli, wycinanie po liniach prostych, falach, skosie, konkretnych kształtów; wycinanie obrazków; lepienie z plasteliny, ugniatanie plasteliny, robienie małych kuleczek z plasteliny; robienie wałeczków z plasteliny; praca z masą solną i gliną; odwzorowywanie szlaczków i wzorów; przyklejanie wyciętych z papieru, gazety wzorów.

Stosowanie różnego rodzaju terapii plastycznej często nadaje sens życiu niepełnosprawnych. Kontakt ze sztuką staje się ważnym ogniwem w rehabilitacji ze względu na swój charakter usprawniający, również diagnostyczny. Stanowi źródło wiedzy o życiu i psychice danej osoby. Daje ogromną radość tworzenia, którą przynosi najmniejszy sukces. Wspólne chwile spędzone z rówieśnikami podczas zajęć zbliżają uczestników zajęć do siebie i pozwalają na wyzwolenie się ze smutnego świata izolacji. Zapobiegają poczuciu samotności.¹³

Warunki niezbędne w prowadzeniu zajęć plastycznych

Aby zajęcia plastyczne przynosiły pożądane efekty muszą być stworzone odpowiednie warunki. Musimy pamiętać o kilku istotnych kwestiach jak stworzenie odpowiednich warunków lokalowych. Sala, w której osoby będą pracować powinna być dobrze oświetlona, stoły powinny być odpowiednio dostosowane, a krzesła wygodne. Te pozornie błahe czynniki będą determinować efektywność zajęć, bowiem przyczynią się do odpowiedniej atmosfery panującej na zajęciach. Nie bez znaczenia jest tutaj również sama osoba terapeuty, osoby prowadzącej, która powinna u podopiecznego wzbudzać zaufanie, być dla niego wsparciem, akceptować go takim jaki jest. Pozwalać mu na własną autonomię i nie ograniczać jego swobody twórczej oraz szanować jego wybory. Powinien on stosować wzmocnienia pozytywne w postaci nieustannych pochwał tak, by każda czynność, każda kreska, kropka nie zostały bez odzewu i docenienia. Przez takie zachowania nie tylko stwarza się osobie przyjazną atmosferę, dzięki której chętniej będzie pracowała i podejmowała działanie, ale może też zawiązać się pewna więź między terapeutą a podopiecznym. Dzięki tej więzi podopieczny za pomocą pewnych symboli będzie starał się komunikować swoje potrzeby.

¹²    H. Olechnowicz, Wyzwalanie aktywności dzieci głębiej upośledzony, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1994, s.141

¹³    A. Olas, Arteterap/a inspiracją dla pedagogiki. „ Szkoła specjalna ” 2006 nr 4., s.303

6