6897704195

880

ROZMOWY O KONFERENCJI „ZBAWIENIE DZISIAr

raz pierwszy na spotkaniu tego typu punktem wyjścia nie były referaty czy teologiczne wykłady, lecz przeżycia ludzi, sprawozdania ukazujące w jakich okolicznościach, poprzez jakie wydarzenia uczą się oni czym jest zbawienie i doświadczają go. W małych grupach musieliśmy mówić o tym wszystkim bardzo konkretnie i w sposób bardzo osobisty. Ja sam jako teolog mam skłonności do abstrakcyjnych wywodów, może wiąże się to też pewnie z moją narodowością... Gdy na tej konferencji, przy jednym niewielkim stole spotkali się ludzie z Afryki Południowej, na codzień przeżywający sytuacje dyskryminacji rasowej, i my biali — już nie można było ukrywać się za jakąś abstrakcyjną argumentacją... Trzeba było powiedzieć kim się jest, pokazać to. Uderzające było to zainteresowanie właśnie życiem innych, ich codziennością, nawet tym, co w przeszłości kształtowało czyjeś postawy, zastanawialiśmy się jak doszliśmy tu, gdzie jesteśmy... Okazało się ważnym, że pochodzę z małej wioski, jak na europejskie stosunki nieco odległej od cywilizacji i że mój dziadek znał jeszcze niektóre chłopskie tajemnice, bliskie praktykom afrykańskim... To osobiste porozumienie umożliwiło prawdziwe wspólnotowe „świętowanie zbawienia” — dzięki czemu wzrosła nasza zdolność do wspólnej modlitwy. W wszystkich sprawozdaniach z Bangkoku, jakie znam, uczestnicy podkreślają wielką rolę małych grup, które ^pzwinęły się w prawdziwe choć prowizoryczne wspólnoty podtrzymujące — sustaining communities — podtrzymujące co? Chyba tak naprawdę — naszą zdolność do stawania się nowymi ludźmi...

ZNAK: Jakie są główne osiągnięcia konferencji?

GERHARD HOFMANN: Pokazała ona, że zbawienie nie jest abstrakcyjnym pojęciem teologicznym, lecz może być wyrażane przez odwołanie się do doświadczenia, do różnych sytuacji w jakich ludzie żyją. To była nasza hipoteza robocza, która okazała się słuszną. A jednocześnie nie utożsamiano naiwnie zbawienia z ludzkimi osiągnięciami i rozwiązaniami problemów społecznych, czy innych. Ale widzieliśmy też, że skoro Bóg w Chrystusie wkroczył w historię ludzką, zbawienie Chrystusowe musi obejmować wszystkie dziedziny życia — szukamy go w walce o własną kulturę, o wyraz swojej osobowości, o sprawiedliwość społeczną i zniesienie wyzysku — a także o odnowę Kościołów i ich posłannictwa. Jednocześnie konferencja przyniosła — przynajmniej dla mnie — ostrzeżenie przed zbyt łatwym optymizmem w odnajdywaniu i identyfikowaniu znaków obecności Bożej i woli Bożej w świecie. W sprawozdaniu sekcji I czytamy: „Znaki Boże są zawsze czymś zadziwiającym... Nie ma dziedziny życia i sytuacji, w której Bóg nie mógłby się nam objawiać. Wierzymy, że jest obecny w całym swoim stworzeniu. Ale