7133531997

2. Wstęp

Uczelnia - mała, czy duża - jest miejscem szczególnym. Gromadzi w swych granicach setki, tysiące a często nawet dziesiątki tysięcy studentów i pracowników, którzy codziennie przybywają na uczelnię różnymi środkami transportu: komunikacją miejską, samochodami, rowerami czy na nogach. Tak jak wszędzie, tak i tu obowiązuje zasada: „każda podróż zaczyna i kończy się pieszo”. Pieszych na uczelni możemy spotkać na każdym kroku: studentów spieszących na zajęcia bądź przystanek, przemykających z budynku do budynku czy spacerujących w przerwach między zajęciami.

Misją i obowiązkiem uczelni jest jak same często wskazują: zapewnienie wysokiej jakości kształcenia oraz spokojnej, miłej atmosfery do zdobywania wiedzy i dzielenia się nią. Zadanie to wymaga odpowiednich warunków pracy nie tylko w obrębie budynków i sal wykładowych, ale również i poza nimi. Niestety duża część polskich uczelni zbytnio skupia uwagę na swoim wizerunku w mediach, sondażach i rankingach, zapominając przy okazji o bardzo ważnej kwestii: bezpieczeństwie i wygodzie studentów.

Nie od dziś wiadomo, że bardzo ważnymi czynnikami warunkującymi nasze samopoczucie w wybranym miejscu jest swoboda oraz (często pozorne) poczucie bezpieczeństwa. W przypadku pieszych jest podobnie z taką różnicą, że poczucie bezpieczeństwa powinno być zastąpione bezpieczeństwem realnym. Politechnika Wrocławska kształci ponad 30 tysięcy studentów (w tym ponad 370 niepełnosprawnych) i daje zatrudnienie ponad 4 tys. pracowników. Oznacza to, że przez teren kampusu codziennie przewija się ilość pieszych odpowiadająca liczbie mieszkańców małego miasta. Tak duże nagromadzenie ludzi na stosunkowo niewielkiej powierzchni wymaga nadzwyczaj dobrych warunków prowadzenia ruchu i bezpieczeństwa.

Autor niniejszej pracy stara się przeprowadzić audyt warunków ruchu pieszego (w tym niepełnosprawnych) panujących na kampusie Politechniki Wrocławskiej, a także przedstawić projekt możliwości ich poprawy.

5