8476758598

RETROKONWERSJA W BIBLIOTECE NARODOWEJ 311

—    800 000 pozycji CKKZ 1801-1974;

—    6 000 pozycji CKCZ 1997-2000;

—    200 000 pozycji CKCZ 1801-1985.

Pozostanie do konwersji 3 min pozycji katalogowych z CKKZ i ok. 1,5 min pozycji z CKCZ. Na te i wcześniej wymienione prace muszą się znaleźć fundusze, by zapewnić jak najszybsze i pomyślne przeprowadzenie całkowitej konwersji potężnych zasobów NUCKBN.

By móc sprostać tak ambitnie zakrojonym zadaniom niezbędne jest zapewnienie odpowiednich warunków do pracy.

Przede wszystkim należy dołożyć wszelkich starań, by dobrze przygotować personel do pracy nad konwersją danych. Muszą to być szkolenia zarówno pracowników OKCilE, jak i bibliotek współpracujących, na miejscu w BN, jak i w terenie. Pracownicy OKCilE muszą ponadto opracować wiele instrukcji (np. wypełniania formatu USMARC, stosowania norm) niezbędnych do prawidłowego przebiegu prac.

Decydenci i dysponenci funduszy powinni zrozumieć wagę problemu centralnie prowadzonej konwersji największego katalogu w Polsce i wnikliwie analizować wpływające wnioski o przyznanie subwencji na konwersję danych i tworzenie centralnych katalogów systemowych, lokalnych, regionalnych, dziedzinowych, z uwzględnieniem możliwości i potrzeb NUCKBN. Z tym wiąże się ważki problem pozyskiwania niezbędnych funduszy budżetowych i pozabudżetowych (subwencji krajowych z Ministerstwa Kultury i Sztuki, Ministerstwa Edukacji Narodowej, Komitetu Badań Naukowych, Polskiej Fundacji Upowszechniania Nauki — jak i zagranicznych, np. z Fundacji Georga Sorosa).

Innym, nie mniej ważnym, warunkiem powodzenia konwersji NUCKBN jest włączenie się w ten proces wszystkich bibliotek zautomatyzowanych (innych naukowych, akademickich, specjalnych czy wbp), poprzez przekazywanie kopii określonych rekordów z własnych baz do NUCKBN.

Do warunków wewnętrznych BN należy zaliczyć zatrudnienie odpowiedniego personelu na godziwych warunkach płacowych, zakup dostatecznej ilości sprzętu komputerowego i peryferyjnego dla OKCilE, zakup potrzebnego oprogramowania, pełniejsze niż dotychczas wykorzystanie CDROMLAN-u, lokalnej sieci komputerowej (z dostępem do katalogu i systemowych drukarek sieciowych), rozległych sieci komputerowych, jak i sprawne i terminowe wdrożenie systemu INNOPAC wraz z migracją z systemu MAK do IN-NOPAC-a.

ZAKOŃCZENIE

Problem konwersji centralnego katalogu BN na format USMARC i publiczne udostępnienie w sieciach rozległych nie jest wyłącznym problemem Biblioteki Narodowej i Ministerstwa Kultury i Sztuki, lecz całego polskiego środowiska naukowego. Szybki dostęp do wiarygodnej i uporządkowanej