Poezja Adama Mickiewicza to najwy¿sze osi¹gniêcie artystyczne polskiego romantyzmu. Adam Mickiewicz jest najwybitniejszym poet¹ polskiego romantyzmu. Potrafi³ on z olbrzymi¹ si³¹ i moc¹ oddzia³ywaæ na naród oraz pokazywaæ mu now¹, acz nieznan¹ drogê dalszego postêpowania. Jego postêpowe myœli mia³y karmiæ szeregi pokoleñ, dodawaæ otuchy spo³eczeñstwu oraz wype³niaæ ich duszê nadziej¹, ¿e nastanie kiedyœ czas, w którym Polska zmartwychwstanie – odrodzi siê i powstanie w pe³nym swoim blasku. Utwory Mickiewicza przesi¹kniête s¹ ide¹ patriotyczn¹. ów poeta, który wyrós³ w latach, w których panowa³a jeszcze ideologia oœwiecenia, potrafi³ zebraæ swoje si³y i mocno wyrwaæ siê z tego zagmatwanego œwiata oraz wst¹piæ na drogê o wiele trudniejsz¹ do pokonania, drogê która by³a jeszcze nowa i nieznana. Utwory tego wieszcza mia³y dodawaæ otuchy ciemiê¿onemu narodowi i nape³niaæ ca³e spo³eczeñstwo nadziej¹ na wyzwolenie siê spod jarzma znienawidzonego caratu. Poezja Mickiewicza nacechowana jest g³êbokim patriotyzmem i uczuciem mi³oœci. Pierwszy jego utwór to "Oda do m³odoœci", utwór ten zbudowany jest na zasadzie skontrastowania dwóch œwiatów: œwiat staroœci to œwiat ob³udny, zastoju, ciemnoty i martwoty natomiast œwiat m³odoœci jest pe³en optymizmu, patriotyzmu oraz d¹¿enia do czegoœ nowego. W odzie Mickiewicz odznaczy³ siê wielkim kunsztem poetyckim. Umieœci³ w niej cechy romantyczne i cechy klasyczne. Pisz¹c jêzykiem pe³nym uczucia i mi³oœci rozpala³ w m³odzie¿y chêæ walki i d¹¿enia. Poeta napisa³ tak¿e ballady w wersji uromantycznionej zawar³ w nich wiele cech romantycznych oraz przeciwstawi³ siê zasadzie dobrego gustu. W balladach tych przewija siê bardzo czêsto ludowoœæ. W "Romantycznoœci" mówi, ¿e nie nale¿y gardziæ i poniewieraæ wierzenia ludowe, a w "Liliach" ukazuje maksymê ludow¹ "nie ma zbrodni bez kary". Poematy jego odbiegaj¹ od utworów oœwieceniowych. Sceneria jest pe³na tajemniczoœci, grozy i niezwyk³ego nastroju, bohaterowie natomiast odznaczaj¹ siê g³êbokim ¿yciem psychicznym, toczy siê w nim zaciek³a wewnêtrzna walka. Jego póŸniejsze utwory to Sonety powsta³e pod wp³ywem oddalenia poety od kraju rodzinnego, oraz pod wp³ywem zafascynowania wschodem, jego kultura i przyrod¹. W sonetach tych (Sonety Krymskie) ukazana jest samotnoœæ poety oddalonego od ojczyzny. Mickiewicza zachwyca tak¿e przyroda, budowle, góry to czego nie widzia³ w swej m³odoœci, jako ¿e by³ wychowany wœród lasów litewskich. Utwory Mickiewicza s¹ bogate w porównania, opisy przyrody, uosobienia, personifikacje, metafory oraz inne œrodki artystyczne. Jego najwiêkszym dzie³em jest epopeja pt. "Pan Tadeusz". w tym wielkim poemacie wierszowanym poeta zawar³ historiê szlacheck¹ z 1811 – 1812. Niektórzy bohaterowie "Pana Tadeusza" s¹ bardzo wra¿liwymi ludŸmi na piêkno przyrody, zabytków, s¹ ludŸmi którzy zdradzaj¹ cechy kosmopolityzmu (Telimena i Hrabia) inni zaœ to k³óc¹ca siê wiecznie szlachta. W "Panu Tadeuszu" przewija siê bardzo du¿o opisów przyrody bogatych w œrodki artystyczne. Ca³y poemat tchnie têsknot¹ i mi³oœci¹ do swojej ojczyzny, w której prze¿y³ Mickiewicz swe najlepsze chwile w ¿yciu. Pod koniec ¿ycia napisa³ Mickiewicz "Liryki lozañskie". W utworze "Pola³y siê ³zy ..." umieszcza liryczn¹ ocenê swego dotychczasowego ¿ycia, stwierdzaj¹c, ¿e tylko m³odoœæ mia³ "sielsk¹ anielsk¹", natomiast gdy przysz³a staroœæ to jakby zastygn¹³ w bezruchu. Julian Przyboœ okreœli³ ten wiersz jako "wiersz – p³acz". Adam Mickiewicz, jeden z najwiêkszych poetów polskiego romantyzmu potrafi³ w swych 13 – zg³oskowcach tchn¹æ tak¹ wiar¹ i si³¹, zawrzeæ tyle myœli g³êbokich i uczuæ co œwiadczy o jego wielkim kunszcie artystycznym jako poety, dla którego patriotyzm nie by³ obcy.