Przedstawia on zależność mocy właściwej od energii właściwej (gęstości energii) dla najpopularniejszych urządzeń magazynujących energię, gdzie można wyróżnić między innymi kondensatory klasyczne. Charakteryzują się one najmniejszą gęstością energii, ale największą mocą. Kondensatory te ze względu na ich zastosowanie nie muszą mieć dużych gęstości energii, gdyż ich zadaniem nie jest jej magazynowanie. Są one jednymi z podstawowych elektronicznych elementów pasywnych.
Ogniwa litowo-jonowe zostały wprowadzone przez firmę Sony w 1990 roku. Pionierskie prace w tym temacie prowadził M. B. Armand [3,4,5] oraz M. S. Whittingham wprowadzając jako pierwszy pomysł interkalowanych elektrod w ogniwach litowych. Pracujący w Exxon M. S. Whittingham skonstruował pierwsze komercyjne ogniwo z katodą z disiarczku tytanu i anodą litowo-aluminiową [6, 7]. Bardzo ważną rolę w rozwoju ogniw litowo-jonowych odegrał również R. Yazami [8], który jako pierwszy zaprezentował interkalację litu w graficie. Ogniwa litowo-jonowe są kosztowne, aczkolwiek mają najlepszą wydajność, osiągają gęstość energii do 180 Wh/kg. Pomimo wielkich wysiłków włożonych w rozwój ogniw litowo-jonowych (Li-ion) o wysokiej wydajności poszukuje się urządzeń o większej mocy, gdyż wymaga tego wiele zastosowań i tę rolę mają pełnić kondensatory elektrochemiczne (EDLC - electrochemical double layer capacitor).
Kondensatory elektrochemiczne są urządzeniami zasilającymi, które można naładować i rozładować w ciągu kilku sekund. Ich gęstość energii wynosi ok. 5 Wh/kg, jest ona niższa niż ogniw Li-ion, ale posiadają o wiele większą moc jej dostarczania lub odbierania (10 kW/kg). Może ona skracać czas ładowania lub rozładowania do kilku sekund.
10