3.1 Kotły parowe
Kocioł parowy jest naczyniem zamkniętym, służącym do wytwarzania pary pod ciśnieniem wyższym od atmosferycznego. Wskutek „zamknięcia" pary rośnie jej ciśnienie i tym samym temperatura wrzenia. Rośnie w ten sposób także zawartość energii w powstającej parze (rys. 10).
Poszczególne typy kotłów klasyfikuje się albo według typu konstrukcji lub rodzaju paliwa.
Kotły parowe definiuje się ponadto przez podanie wydajności pary i dopuszczalnego nadciśnienia roboczego. Wysokoprężne kotły parowe większej mocy budowane są w dwóch zasadniczych typach konstrukcyjnych: jako kotły opłomkowe i kotły płomienicowo-płomieniówko-we (zwane również walczakowymi). W kotłach pierwszego typu woda znajduje się w rurach, opływanych przez spaliny.Ten typ kotła stosowany jest zazwyczaj jako szybka wytwornica pary do ok. 30 bar, lub jako kocioł wodnorurkowy do ok.
300 bar.
Tak dużych ciśnień kotły walczakowe nie są w stanie zapewnić. W kotłach tego typu spaliny przepływają przez rury (płomienice i płomieniówki) otoczone wodą (rys. 11). Dopuszczalne nadciśnienie robocze tych kotłów wynosi - zależnie od ich wielkości -do ok. 25 bar i produkować mogą one np. 25 ton pary na godzinę.
Kotły płomienicowo-płomieniówko-we mogą bezpiecznie i ekonomicznie spełniać większość wymagań stawianych wytwarzaniu pary w procesach przemysłowych, zwłaszcza odnośnie ciśnienia i wydajności pary.Ten typ konstrukcyjny stosowany jest także z zasady do wytwarzania pary nisko-prężnej (do 1 bar).
Zawartość ciepła [kJ]
Rys. 10: Zawartość ciepła w parze wodnej
Rys. 11: Vitomax 200-HS->
Rys. 12: Vitomax 200-HS -wysokoprężny kocioł parowy, typ M237, wydajność pary 0,5-3,8 t/h
Rys. 13: Vitomax 200-HS -wysokoprężny kocioł parowy, typ M235, wydajność pary 4,0-25 t/h
9