3. KOTŁY PAROWE
Konstrukcja młynów jest dobierana do jakości paliwa, jego podat przemiałowej i przyjętego schematu instalacji młynowej (tabl. 3.1).
W okresie wprowadzania palenisk pyłowych szerokie zastosowanie miały centralne młynownie umieszczone w odrębnym budynku i zaopatrujące palec w suchy pył węglowy. Młynownie te są droższe, zachodzi większe zagrożę wybuchu pyłu, ale zainstalowane w nich wolnobieżne młyny bębnowo-kuk (p. 3.10.3) pracują ze stałą średnią wydajnością. Młynowni centralnych nie inst się obecnie w Polsce, natomiast buduje się układy z młynami indywiduałn}-związanymi z danym kotłem -3 — 8 młynów na 1 kocioł, z których pył ; = wprowadzany bezpośrednio do kotła (rys. 3.21, patrz również rys. 3.4). Układ taki i tę wadę, że jego wydajność musi być dostosowana do chwilowego obciążenia kc - pogarszając tym samym warunki pracy młynów. Ponadto procesy susze i mielenia w młynie przebiegają z dużym opóźnieniem (do 2 minut w młyi miażdżących i ok. 0,5 minuty w młynach udarowych). Zatem zmiany obciążę kotła, a więc i mocy bloku energetycznego, nie nadążają za zmianami wymagany przez system elektroenergetyczny. Zdecydowanie korzystniejszy byłby pod ra względem układ z pośrednim zasobnikiem pyłu (rys. 3.20). Jednak pomimo cer
Rys. 3.20. Schemat instalacji młynowej indywidualnej z pośrednim zasobnikiem pyłu 1 - zasobnik węgla; 2 - podajnik węgla; 3 - młyn; 4 - cyklonowy oddzielacz powietm suszącego i transportującego od pyłu; 5 i 6- podajnik pyłu; 7- zasobnik pyłu; 8 - wentyla młynowy; 9 - palniki pyłu; 10 - kocioł; 11 - podgrzewacz powietrza; 12 - spaliny;
13 - wentylator powietrza
90