9990199440

WPROWADZENIE

Parki technologiczne stanowią współcześnie najbardziej zaawansowaną i kompleksową formę instytucjonalną aktywizacji rozwoju regionalnego, w kierunku struktur gospodarki opartej na wiedzy. Stanowią ciągle nowatorski instrument nowoczesnej polityki rozwoju, kształtowanej na poziomie lokalnym i regionalnym, a ich propagowanie znajduje na świecie coraz więcej zwolenników.

Wokół idei parków nagromadziło się wiele nieporozumień i przekłamań. Dla wielu pozostają one dziwnym sposobem dotarcia do środków publicznych celem poprawy infrastruktury gospodarczej. Z drugiej strony, wiele przedsięwzięć ze sfery zarządzania nieruchomościami pod cele gospodarcze, chce przypominać parki technologiczne. Niezależnie od różnych opinii do omawianych przedsięwzięć lokalizacyjnych trzeba podchodzić z dużą ostrożnością. Parki technologiczne nie są cudownym antidotum na wszelkie trudności społeczne i gospodarcze. Sukces zależy od zasobów intelektualnych, możliwych do komercjalizacji i od potencjału przedsiębiorczości, zdolnego do przetwarzania pomysłów w skuteczne rynkowo firmy oraz poziomu zaufania środowisk biznesu zdolnych do otwarcia na współpracę. Jednocześnie powodzenie projektu parkowego to nie nowoczesne budynki, duży, atrakcyjny teren, ale dynamiczny rozwój nowych, innowacyjnych firm tworzących trwałe, dobrze opłacane miejsca pracy.

Sześćdziesięcioletnia historia parków technologicznych (pierwszy powstał w 1948 r.) wskazuje na dużą ich różnorodność, zdeterminowaną specyfiką lokalnych zasobów, poziomem przedsiębiorczości, sytuacją polityczną i gospodarczą na świecie i w poszczególnych krajach, okresem utworzenia i długością czasu działania itp. Mimo wielu podobnych w odbiorze zewnętrznym cech (misja, cele, formy działania, organizacja itp.) jest to bardzo zróżnicowana kategoria podmiotów. Praktycznie każdy z parków posiada niepowtarzalny, indywidualny charakter, wynikający z regionalnych uwarunkowań społecznych, kulturowych i ekonomicznych oraz dostępnych czynników wzrostu. Nie ma jednego uniwersalnego modelu parku, ani szablonu organizacyjnego gwarantującego sukces. Poszczególne inicjatywy odzwierciedlają specyfikę lokalnego środowiska naukowego i biznesu, typ gospodarki i tradycje przemysłowe oraz kulturowe uwarunkowania przedsiębiorczości. Park technologiczny jest elementem lokalnej polityki rozwoju, wymagającym sieciowej współpracy partnerów instytucjonalnych od władz lokalnych i regionalnych poczynając, przez instytucje wsparcia i samorząd gospodarczy, sektor finansowy, na środowisku biznesu kończąc.

Obecnie można wręcz mówić w Polsce o„parkowej gorączce". Tyl ko w ostatnim roku pojawiło się ponad dziesięć nowych grup inicjatywnych. Zainteresowanie omawianymi przedsięwzięciami jest niejednokrotnie skutkiem rosnących ambicji władz i lokalnych działaczy w kontekście dostępu do funduszy europejskich. Częste wyjazdy studyjne do Niemiec, Finlandii czy Irlandii, a także kontakty robocze pokazują, jak można efektywnie wykorzystać tę pomoc w inkubatorach i parkach technologicznych. Zgodnie ze wskazaniami „Strategii Lizbońskiej" wykorzystanie środków europejskich priorytetowo traktuje instytucje nowoczesnej gospodarki, do których zaliczamy parki. Sukces przedsięwzięcia to rozwój nowych firm i struktur

5