1404383939

w.i, wM ^si ||V ^s "^,ł to prou M nojt, W Chuć W a prt V *iejh f Aspc r Zder Prvn łask. a vti; srdct dćti konę naro

^1 90) Sumłroval si ui v hiav#, co se sni se zclim, co budo ovar. śunku si nalożi. a vtom „haJt," n£kdo yykfikl. Stoji lam takovy obyćejny hajny. ani se ncusmi-va. u ni se nemraći: „Kam s tou pulkou?" Kouba mu dobraćky opakuje, co mu bratr se vztekem houknul: „lnu. vlastn& k ćertu?“ „Tudy, prosimHajnej mavl rukou a hned je v żerni dira a schody vedou dołu do tmy. Kouba koukń chvili do diry, chvili na hajnćho. Ten bafa z fajfky a do loho poućuje: „Jdi po schodech. aż phjdeś k żełeznym dverim. Zakłepej a otevfou ti mali ćertici. Tćch spratku si ne-vśimej. Jdi porśd, aż potkśś Lucipera, a dej mu to ve-ptove. On ho rad. Budę ti chtit dat od cesty, ale nic neber neź takovy stary rezavy mlejnek. Bez nćho se nevracej ...“ Kouba se chystal. że si trochu podiskutuje. ale neź otevrel papulu. zbyła z hajnóho jen fajfka. Visela ve vzduchu, zabufala a była taky pryć. Stało se presnć tak, jak hajny povidal. Żelezne dvere mu otevreli ćertici a hned to zaća-lo. Skakali, metali kozelce, hvezdice, salta. A najed-nou jako kdyź utnę. Luciper vyśel z kancelare. Ani Koubu ke słovu nepustil, a pojd' prej dół, tady to po-ves na ten hak, co mam viset stvrzenky, a uź otvira pokladnu. „Tady maś od cesty. chceś to ve zlató, ve stribre nebo ve valutach?" V pokladne se to trpytilo zlatem a drahym kame-nim, prsteny a nauśnicemi, a były tu retózy a hodin-ky a zlate zuby a mustky a stosy valut a akcii. Ale Kouba si vzpomnól na rezavy młynek. Leżel tam pod oknem mezi starym poćitacim strojem a hromadou nasadek a klapsovych per a razitek a kołku. „Ja bych se spokojil tamhłetim neradem," povidó Kouba.

Morę, stryćku, proc je siane?