1404384272

162

Niepogodą i wichrem nigdy ntezmięszany,

Spokojnym jest i zawsze pogodnym, tak umysł Mądrego usadzony raz w swym pewnym stanic. Jednostajnym zostawa, i odmiany nic zna,

Lubo obłoki ciemnych affektów powstaną,

Lub wichry opinij burzliwych nastąpią.

Tc wszystkie jako niższe ginąć muszą, cnoty Więc i rozumu oraz słońcem zwojowane.

Pogodny tedy zawsze jest umysł mądrego,

Nie zachmurzy się smętkiem,*) choćby i ten powstał, Wesół zawsze, ale się i tym nic unosi.

Spokojne, śmiele rzekę, jest jego wesele,

1 stateczna pociecha, albowiem prawdziwa.

Bowiem ta nic inszego nic jest, tylko w sobie Samym uspokojenie całe i stateczne.

Pokój i zgoda wnętrzua przy wspaniałym sercu.

We złych codzienna bitwa, i rozruchy wszelkie Złych chciwości, affektów, za łeb coraz chodzą.

W sumnieniu ich i wojna, i wrzawa, i trwogi, Czemuż to? bo się mądry swoim kontentuje,

I kocha się w dobrze swym, nigdy się nic skarżąc Na przeciwną fortunę; poshisz.cn wyrokom,

Słucha ichże powodu, ani ich winuje.

Zgadza się z wolą Bożą, przyjmie cokolwiek mu Pizypadnio przeciwnego, lub też pomyślnego.

Toć to szczęśliwe życic być uspokojonym Sam w sobie, a zatyin też być cale bezpiecznym.

Tc to cnoty przysmaki, tc są naprnwdziwszc Jej nagrody, i wszystkie rzec mogę, zapłaty,

Kiedy po uprzątnionym cało niepokoju,

I wygnanej bojażni, luby następuje

PolE<y‘) stłumienia, i ^ '‘im oraz bezpieczeństwo, I Z niewinności idące, i w niej zasadzone.

Te dwie rzeczy nasz żywot czynią i szczęśliwy I i spokojny. Dajic go wieczny Boże. Amen.

SATYRA VII.

e człowiek mądry mniej dbać powinien na mowy i rozsądki ludzkie, to jest Vulgi.

Dobry człowiek swej cnocie ufa i sumnieniu,

W sobie ugruntowany i ubezpieczony,

Nic dba na mowy ludzkie, ani też miarkuje

Według nich życia swego i spraw swych potocznych.

Wie bowiem, żo na świecie żyć według rozumów Pospolitego gminu,¹) i według reguły Nieuważnych rozsądków, jest to żyć bez cnoty.

On model życia swego nie na rozumieniu Ludzkim zasadził, ale na swój poczciwości.

Bo gdyby z pospolitej szkoły ten pochodził,

0    jakoby musiał być srodze pomieszany !

Ile głów, tyle mówią rozumów na święcie.

Ile odmian w pochwałach, tyleż jest w naganach.

Ale człowiek poczciwy o chwale mniej stoi,

Nagany się też. nigdy by namuiej nie boi.

Wic, żc kto gada o nim głupi- jest i ślepy.

Gdyby sic w czym poczuwał, nakłaniałby ueba

1    piędko się zturbował ptonnemi mowami,

I każdym obmowiskicm, lecz że sic nie czuje W tym, co więc ludzie zwykli o nim pleść i gadać,

w wyj. 1050: p«kl. *> »yd. ICJO I JSłł; g lenn.