DSC01472

_{5j Gdzie nie ma go.

Tak ciężko mi.

Tak jest mi źle,

[15] Już nigdy mi spokój

Nie wróci, ach, nie.

Ten jego wzrok,

[25] I jeszcze słodki Słów jego czar,

I dotyk dłoni.

(ioJ Obłęd mam,

J20J To za nim w ślad.

I, ach, ust żar!

Tak ciężko mi,

Mogiła ma. Galułki świat Mi zbrzydł do cna.

$

W niej

i biednej głowie

Mój biedny rozum Raz tu, raz tam.

Wyglądam tylko Za nim na świat,

Jak wyjdę z domu,

Ta jego postać, Ten jego krok.

Ten jego uśmiech.

130] Tak jest mi źle.

Już nigdy mi spokój Nie wróci, ach, nie.

Wciąż moje serce By za nim szło.

(35J Ach, móc go chwycić, Zatrzymać go,

I go całować Ja tylko chcę,

Choćby śmierć miała [40] Pochłonąć mnie!

'f* DOROTA CHRULSKA JAKO MAŁGORZATA w spektakl Faust Teatru Polskiego w Szczecinie Opisz emocje wyrażane przez aktorkę.

Ki niszy _mMru obraz Matki Boskiej Bolesnej, przed nim wazony z kwiatami. pmalgosia    H

! Itiadatoietc kwiaty do wazoruM) p ^ch, Matko Niebieska,

i pochyl się, Bolesna,

Łaski pełna nad nieszczęściem mym!

X mieczem w duszy tkwiącym,

ELi Sercem bolejącym 1 Patrzysz, jak twój skonał syn.

Wzrok ku niebu wznosisz,

Ojca jego prosisz,

By nad tobą litość miał i nim.

[50] Któż czuje,

Co kłuje 1 rani serce mi?

Czemu we mnie się kołacze, Czemu drży i tęskni za czym, [55] To wiesz tylko, tylko ty!

Czy sprzątam, czy tkam płótno, Tak smutno mi wciąż, smutno Po całych dniach i źle!

Zostanę ledwie sama,

[60] To łkam i łkam, i łkam, a Serce mi pęknąć chce.

Doniczki na moim oknie Zrosiłam dziś łzami, gdy Ścinałam rankiem te kwiaty, [65] Żeby je zanieść ci.

Gdy promyk słońca zaczął Ku izbie mej się piąć,

Już z całą mą rozpaczą Siedziałam w łóżku drżąc.

[70] Przed hańbą i śmiercią ratuj mnie! Ach, Matko Niebieska,

Pomóż mi, Bolesna,

Łaski pełna, proszę dę!

(tłum. Jacek St. Buras)