2910489978

223

WYNIKI ANKIETY W SPRAWIE KONSERWACJI

zasobu, przeciętnie biorąc nie ma mowy Tak np. B. Uniwersytecka w Poznaniu oprawia 10% bieżącego przybytku, B. Jagiellońska 25%, a przy sprzyjających warunkach co najwyżej 1/3 nabytków. B. Miejska w Łodzi dla centrali i dla swych filii oprawia rocznie 20.000 woluminów, ale też posiada introligatomię, zatrudniającą 10 pracowników (są to przeważnie woźni, niezdolni na skutek choroby do większego wysiłku fizycznego, którym w ten sposób Biblioteka umożliwia lżejszą a pożyteczną pracę). B. Narodowa w roku bieżącym znacznie rozbudowała swoją introligatomię (do 11 osób, pracują tu siły wykwalifikowane pod kierownictwem mistrza introligatorskiego). Roczna produkcja warsztatu sięga 12.000 woluminów, nie licząc prac dodatkowych (pudła, teczki itp.).

Prace konserwatorskie sensu stricto leżą wszędzie nieomal odłogiem. Na pierwsze pytanie ankiety odpowiedź brzmi z małymi wyjątkami unisono — negatywnie. Pracownię konserwatorską aktywną zaanonsowała tylko 1 biblioteka, a mianowicie Uniwersytecka we Wrocławiu. Jest ona ściśle związana i lokalowo, i personalnie z intro-gatornią i, jak stwierdza Dyrekcja Biblioteki, konserwację prowadzi jedynie w skromnym zakresie (rękopiśmiennych poloników i silesia-ków dawnej B. Miejskiej we Wrocławiu).

Celowo na zakończenie podsumowania wyników pierwszego punktu ankiety pozostawiłam omówienie inicjatywy Naczelnej Dyrekcji Archiwów, zmierzającej do zorganizowania wielkiej, naukowo -doświadczalnej i technicznej pracowni konserwatorskiej dla ochrony rękopisów, archiwaliów, opraw, pieczęci, — jednym słowem oddanej na usługi archiwów, ewentualnie też i bibliotek. Na razie początki są skromne: w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie (Pałac pod Blachą) działa niewielka pracownia, doświadczenia prowadzi się też w Instytucie Chemicznym. Jak dotąd, prace te mają charakter wyłącznie badawczy, prowadzi je jeden chemik i jeden mikrobiolog przy pomocy laboranta. Zapowiadane na rok bieżący: rozbudowa pracowni konserwatorskiej, uruchomienie pracowni mikrofilmowej i introligatorskiej, z powodu braku lokalu, a zapewne i braku sił fachowych — nie zostały zrealizowane.