Przyrząd ten może być wyskalowany bezpośrednio w jednostkach natężenia przepływu lub należy wyliczyć natężenie przepływu na podstawie wskazań manometru różnicowego oraz parametrów samej zwężki. W praktyce do pomiaru natężenia przepływu tą metodą stosuje się zwężki o różnych kształtach, takich jak kryza, zwężka Venturiego. dysza czy rurka Pitota.
Pomiar natężenia przepływu metodą zwężkową ma wiele wad. takich jak między innymi inwazyjność samej metody, czyli konieczność przecięcia rurociągu w celu zamontowania w nim zwężki. Zamontowanie zwężki wiąże się więc ze stałym spadkiem ciśnienia w instalacji. Ponadto z biegiem czasu na skutek tarcia cząsteczek cieczy lub gazu o zwężkę ulega ona zużyciu, przez co wynik pomiaru zaczyna odbiegać od rzeczywistości.
Innym przyrządem do pomiaru natężenia przepływu jest rotametr (rys. 3.14) - przepływomierz pływaków)' wykonany w postaci przezroczystej rurki o zmiennym (zwiększającym się ku górze) przekroju poprzecznym oraz z nadrukowaną skalą odczytową w jednostkach natężenia przepływu. W rurce tej znajduje się pływak, który opada na jej dno. jeśli natężenie przepływa w rurce wynosi zero, oraz unosi się ku górze wraz ze wzrostem przepływu gazu lub cieczy przez rotametr. Pod wpływem przepływu pływak unosi się na wysokość, na której równoważą się działające na niego siły ciężkości, tarcia i wyporu. Rotametr działa poprawnie tylko wtedy, gdy zostanie zamontowany w pozycji pionowej. Płyn lub gaz muszą przepływać przez rotametr w kierunku od dołu ku górze.
W strumieniowych przyrządach do pomiaru natężenia przepływu wykorzystuje się liniową zależność prędkości obrotowej od ilości gazu lub cieczy, przepływającej przez przepływomierz. We wnętrzu przepływomierza strumieniowego znajduje się wirnik w' postaci koła łopatkowego lub turbiny, który zostaje wprowadzony w ruch obrotowy na skutek na-poru przepływającej cieczy lub gazu. Typowa konstrukcja przepływomierza turbinowego została przedstawiona na rysunku 3.15.