2208633813

WSTĘP DO PRAWOZNAWSTWA

20 ca dr Tomasz Woś Poniedziałek 14:00 -15:30 Środa 11:30-14:00 pok. 402 IV piętro WPiA

telefon: [phone] JEŻYK PRAWNY i JEŻYK PRAWNICZY

Język Prawny - jest to język tekstów prawnych zawierający wypowiedzi normatywne. Język prawny formułowany jest przez prawodawcę sejm i senat. Zbudowany jest na podstawie języka etnicznego narodowego, czyli języka polskiego. Różni się od języka etnicznego specyficznymi regułami składni. Jednocześnie niektórym zwrotom i terminom przypisuje się znaczenie uściślone bądź inne niż w języku etnicznym. Dość częste są również pojęcia nie używane powszechnie (np.: wokanda, indos, komisant).

Język Prawniczy - jest to język interpretacji przepisów prawnych, oraz refleksji nad prawem Jest dziełem prawników praktyków powstałym przy okazji interpretowania wypowiedzi normatywnych. U żywany jest przez sędziów, prokuratorów, notariuszy, adwokatów. Powstaje też w nauce prawa, w procesie refleksji nad prawem, czy też wykładni prawa. Jest to także szczególna postać języka narodowego.

Wyróżniamy dwa rodzaje języka prawniczego:

1.    Język prawniczy praktyki

2.    Język prawniczy nauk prawnych

W skład języka prawniczego wchodzą paremie łacińskie. Przykładem takiej paremi jest:

„ Lex retro non agit" - prawo nie działa wstecz.

Norma prawna - jest jedną z postaci norm społecznych występuje obok norm religijnych, moralnych, obyczajowych. Na tle innych norm społecznych wyróżnia normy prawne, rodzaj sankcji jest to sankcja przymusu państwowego.

Norma prawna jest to najmniejszy stanowiący strukturalną całość element prawa. Jest to reguła zachowania która daje odpowiedź na pytania kto, w jakich warunkach jak powinien się zachować i co się dzieje w przypadku niewykonania nakazu lub zakazu podanego w sposobie żądanego zachowania.

Cechy normy prawnej:

1.    Abstrakcyjna

2.    Generalna

Abstrakcyiność normy prawnej oznacza, że wyznacza ona zachowanie takie jakie może się zdarzyć w nieokreślonej liczbie przypadków (art. 148 § 1 KK - kto zabija człowieka, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności).

1