2208633934

Rzedmiot	Wykładowca
„W spółczesne systemy pedagogiczne”	Dr H. Raczek

Wykład: 13,09.2008

System pedagogiczny - pedagogia . wykreowana przez pedagoga o orientacji instrumentalnej , mająca charakter doktryny pedagogicznej. w której można wyróżnić 3 układy:

-    układ ideologiczny (cele)

-    układ teoretyczny (teorie opisujące i wyjaśniające proces, lub procesy edukacyjne)

-    układ praktyczny, obejmujący dyrektywy praktycznego działania

Pedagogika pojawia się w I połowie XIX wieku. Wtedy to pedagogika została wydzielona z filozofii jako oddzielna dyscyplina naukowa. Powstanie pedagogiki jako nauki zawdzięczamy niemieckiemu filozofowi i pedagogowi Janowi Fryderykowi Herbartowi. Wyznaczył on dla pedagogiki cele z etyki i sposoby rywalizacji z psychologii. Jest też twórcą pierwszego w dziejach systemu pedagogicznego zwanego systemem nauczania wychowującego.

System szkoły tradycyjnej został poddany krytyce w II połowie XIX wieku i początkach wieku XX. Wynikało to z rozwoju gospodarczego poszczególnych państw i potrzeby wykształcenia społeczeństwa użytecznego dla państwa. Pedagogika zaczyna poszukiwać sposobów realizacji tego celu. W początkach XX wieku następuje połączenie pedagogiki z innymi dyscyplinami nauki. Dzięki temu powstają różne kierunki pedagogiczne.

Połączenie pedagogiki z filozofią pragmatyzmu dało koncepcję nowego wychowania, w której najważniejsze jest uczenie się przez działanie. Najważniejszym kierunkiem były „szkoły pracy”.

Połączenie pedagogiki z psychologia dało podstawy do stworzenia „Indywidualizmu pedagogicznego”.

Połączenie pedagogiki z socjologią dało podstawy do stworzenia „Socjologizmu pedagogicznego”.

Połączenie pedagogiki z etyka dało podstawy do stworzenia „Pedagogiki Ideologicznej”.

Te współczesne kierunki pedagogiczne były dzielone na różne nurty, do których przypisywano poglądy pedagogiczne różnych przedstawicieli. We współczesnej pedagogice światowej i polskiej istnieje wiele typologii kierunków pedagogicznych. Zależy to od autora tego podziału i tego, co uznał za najistotniejszy punkt odniesienia.

Po raz pierwszy kierunki w polskiej pedagogice przedstawił Bogdan Nawroczyński w pracy „Współczesne kierunki pedagogiczne”, Najbardziej znana w Polsce jest typologia Ludwika Chmaja, którą opracował w książce „Prądy i kierunki w pedagogice XX w.”

Trzecim pedagogiem polskim jest Zbigniew Sośnicki, który napisał pracę „ Rozwój pedagogiki zachodniej na przełomie XIX i XX wieku”

W Polsce w dobie transformacji ustrojowej i odejścia od socjalistycznej doktryny pedagogicznej , budzi się zainteresowanie systemami pedagogicznymi powstałymi w początkach XX wieku. Na Zachodzie europy i w Ameryce , z uwagi na ich humanistyczny i demokratyczny charakter. Pojawiają się też nowe prace określające nowy podział tych kierunków pedagogicznych. Ich autorami są: Stefan Wołoszyn i Bogusław Śliwerski. Pedagogika pracy jako kierunek pedagogiczny posiada wielu twórców, odrębnych systemów pedagogicznych, którzy w różny sposób rozumieli pojęcie pracy. Możemy wyróżnić system pedagogiki pragmatycznej Johna Dewey’a, system pedagogiki Georga Kerschensteinera -

Współczesne systemy pedagogiczne 1