Większość substancji chemicznych wykazuje właściwości fizjologiczne. W zależności od dawki działają leczniczo lub toksycznie.
O szkodliwości substancji chemicznych decyduje wiele czynników:
• struktura związku
• droga wnikania substancji do organizmu
• środowisko działania substancji
• stan biologiczny osobnika
• Istotne znaczenie ma ilość i stężenie substancji wprowadzonej do organizmu ludzkiego
• ilość i rodzaj grup funkcyjnych, rodników (związkach organicznych)
* Zwiększenie toksyczności związku:
• Izomery optycznie czynne, lewoskrętne
• Izomery w pozycji - para
• Obecność grupy - OH w węglowodorach aromatycznych
• Duża rozpuszczalność i wysoki stopień dysocjacji elektrolitycznej
• Obecność grup nitrowej, nitrozowej, nitrozoaminowej, cyjanowej, winylowej i fenylowej
* Zmniejszanie toksyczności związku:
• Izomery optycznie nieczynne, prawoskrętne
• Izomery w pozycji - orto
• Obecność grup tiolowej, sulfonowej, karboksylowej, acetylowej, etylowej i azowej
• Obecność grupy OH w węglowodorach alifatycznych
• Mała rozpuszczalność i niski stopień dysocjacji elektrolitycznej
W medycynie i toksykologii wyróżnia się kilka wielkości dawek:
• Dawka progowa DM - ilość substancji wywołująca pierwsze dostrzeganie zmiany w organizmie. Wyznacza ona próg działania toksycznego danej substancji i jest podstawą do określenia wartości tzw. Najwyższych dopuszczalnych stężeń zw. Chemicznych w środowisku.
• Dawka lecznicza DC - ilość substancji wykazująca działanie farmakoterapeutyczne, nie dając poważniejszych zaburzeń w metabolizmie organizmu.
• Dawka toksyczne DT - ilość substancji wywołująca wyraźne zatrucie.
• Dawka śmiertelne DL - ilość substancji powodująca śmierć połowy zwierząt doświadczalnych
Chemizm działania trucizn jest dość skomplikowany, jednak zawsze jest to związane z układem nerwowym (w dużym uproszczeniu przekazywanie impulsów w jedną i drugą stronę), np, na ośrodkowy układ nerwowy działają alkohol, eter, chloroform, związków glinu, ołowiu, środki nasenne, morfina a na wegetatywny układ nerwowy - atropina, adrenalina, amfetamina.
Skłonność do przyjmowania szkodliwych związków chemicznych (różne względy i przyczyny) określa się mianem toksykomanii (lekomania, nikotynizm, alkoholizm, narkomania).
Jest to najłagodniejsza forma toksykomani, powoduje przyzwyczajenie farmakologiczne i tolerancję organizmu na lek => zwiększone dawki leku => zmiany psychotoksyczne => głębokie zmiany w usposobieniu i zachowaniu się człowieka => uszkodzenia i zwyrodnienia narządów Leki najczęściej powodujące lekomanię:
❖ Środki nasenne
-CH—CH3
nh2
amfetamina (benzedryna)
❖ Psychotropowe
❖ Przeciwbólowe
kofeina