3850952023

2I»*    \lu<:)tinr Mo:ntkUirii:

arenie na wystawę jakichś ciekawszych materiałów znajdujących cię w ich posiadaniu.

Dalsza sprawa to układ eksponatów. Nie inoie on odbywać się mechanicznie, lecz mmi być z góry przemyślany, logiczny, jasny i zgodny z celem jaki sobie (wstawiliśmy. D»u-tego tez juz w scenariuszu należy podać go tak. by przy wykonywaniu praktycznym ieiślc się go trzymać. Należy przy tym pamiętać, że biblioteka nic będzie miała specjalnego przewodnika, który oprowadzałby zwiedzających i udzielałby odpowied nich wyjaśnień. Układ więc materiału musi być taki. żeby wystawa >ama przemawiała tło widza. W naszym przypadku możemy zastosować dwa rodzaje układu materiału: chronologiczny i zagadnłcniowy. W pierwszym przypadku ułożymy dzieła Mickiewicza w takiej kolejności, w jakiej one powstały, w drugim zaś — grupujemy je według pewnych zagadnień. Przypatrzmy się kolejno obu tym układom.

Przy układzie chronologicznym. ze względu na niewielki rozmiar wystawy, możemy całość eksponatów ułożyć np. w trzech grupach: a) okres młodzieńczy i wileńsko-kowieński, b) pobyt w Rosji i c) emigracja. W okresie pierwszym wyłożymy te utwory, które powitały do r. IS2I. Przy niektórych potrzebne są krótkie objaśnienia komentarzom, e. które pomogłyby czytelnikom lepiej je zrozumieć (np „Oda do mło-d<i{ci^,\ ..Pieśń Filomatów*' — jako wynik przynależności Mickiewicza do Filomatów). Jednocześnie ilustracje ukazywałyby przyjaciół Mickiewicza / tego okresu, widoki Wilna, Kowna czy Nowogródka i inne.

Oczywiście obok utworów poetyckich znajdą się również rozprawki pisane przez Mickiewicza w tym okresie. Na mapce konturowej zaznaczone będą jego podróże. Podobnie postąpimy z okresem drugim i trzecim W trzecim okresie o w-iclc wyraźniej trzeba podkreślić odpowiednimi eksponatami (Książki otwarte np. przy artykułach z „Trybuny Ludów**) i cytatami działalność po! i tyczną poety na emigracji.

Przy układzie zagadnie niowym można tak ułożyć d/ida Mickiewicza i odpowiednio dobrane do nich ilustracje.

JU

by ukazać różnorodność form utworów poetyckich, jak: wiersze, powieści poetyckie, sonety, dramat, cpopca oraz tematyki a to — utwory oparte na motywach ludowych, patriotyczne, liryka. Ombno należy jioka/ać działalność ptibljc) styczną począwszs od czasów uniwersyteckich. osobno działalność polityczną. Uktad zagadmeoiowy wymaga baicłio starannego przemy Śremu go przez bibliotekarza, lak by całość była ze Jttbą powiązana przy jednoczesnym uwypukleniu pewnych zagadnień. Nic należy bowiem zapominać, że ukazywana przez nas postać historyczna żyła w konkretnych warunkach społecznych, politycznych, gospodarczych, kulturalnych i ic jest z nimi związana swoją twórczością i działalnością. Nic można więc odrywać człowieka od rzeczywistości. Z tych tez względów układ chronologiczny jest prostszy i bardziej może przemawia do czytelnika mniej wyrobionego.

W następnej kolejności należy zastanowić się nad szatą graficzną, która łączy Wszystkie elementy wysuwy, jakimi są poszczególne eksponaty, w icdns całość Poza tym jest ona jednym ze środków oddziaływania estetycznego, budzenia wrażliwości na piękno. I wreszcie jeszcze jedna jej funkcja — ma ona przyciągać czytelnika-widza i zwrócić uwagę na pomieszczone eksponaty wystawowe, jest więc jedna z form propagandy samej wystawy. Z tych zatem względów na szatę graficzną trzeba zwrócić baczną uwagę. W sprawie opraw plastycznej najlepiej jest. jeśli to możliwe, porozumieć się z plastykiem

Ponieważ bibliotekarze zdani są najczęściej w tym zakresie na własne siły, trzeba więc przynajmniej ogólnie powiedzieć o zasadach opracowania szaty graficznej wystaw. Całość dekoracji powinna być utrzymana w tonie spokojnym. Jeżeli stosujemy plansze lub inne elementy wielobarwne, to kolory musza być dobrane tak, by nic sprawiały wrażenia krzyczącej pstrokacimy.

Nie można wystawy przeładować wyszukanymi ozdobami, ponieważ rozbijają one wtedy całość zamiast ją łączyć. Należy również stosować daleko idący umiar, jeżeli chodzi o wszelkiego