elementy techniki podatkowej
Technika podatkowa oznacza wszystkie działania administracyjne i organizacyjne, których wykonanie jest konieczne, aby podatek zasilił środki publiczne. W istocie rzeczy w owej technice podatkowej kryje się sens ekonomii podatku. Technika podatkowa służy do obliczania i ściągania należności podatkowej. Elementami tej techniki są:
1. podmiot opodatkowania
2. przedmiot podatku
3. podstawa opodatkowania
4. stawka podatkowa
5. skala podatkowa
6. zwolnienia, ulgi i zwyżki podatkowe
Ad.1.: Podmiot opodatkowania to każda osoba na której ciąży obowiązek podatkowy. W tej płaszczyźnie rozróżniamy podmiot czynny - jest nim przede wszystkim państwo, które wykorzystuje swoje atrybuty i posługuje się przymusem administracyjnym przy ściąganiu podatków, podmiotem czynnym mogą być również władze samorządowe. Podmiotem biernym s a osoby prawne i fizyczne zobowiązane do zapłacenia podatków.
Ad.2.: Przedmiotem podatku jest rzecz lub zdarzenie, które wywołuje obowiązek podatkowy.
Ad.3.: Podstawą opodatkowania jest przedmiot opodatkowania określony wartościowo. Zdarzają się przypadki kiedy jest określona w jednostkach fizycznych - np. podatek od psów albo stosowane dawniej pogłówne.
Ad.4.: Stawka podatkowa to relacja kwoty podatku do podstawy opodatkowania. Występują w następujących formach:
■ stawka kwotowa • stawka procentowa
Stawka kwotowa określa bezpośrednio wielkość podatku należnego władzom publicznym, natomiast stawka procentowa określa, jaka część podstawy opodatkowania stanowi zobowiązanie podatkowe. Natomiast stawki procentowe dzielimy na:
■
stawki stałe