Starożytność
1. Typy historyczne prawa międzynarodowego
a. klasyczne prawo międzynarodowe - typ prawa międzynarodowego, jaki wykształcił się w okresie przejścia od średniowiecza do czasów nowożytnych (do XX w.)
- cechy: wielość państw suwerennych o wspólnych lub podobnych cechach ustroju ekonomiczno-społecznego
b. współczesne prawo międzynarodowe - nowy typ historyczny - pierwsza wojna światowa i rewolucja w Rosji, a następnie II wojna światowa -wprowadziły nowe elementy:
- wykształcenie układu międzynarodowego, złożonego z państw kapitalistycznych, socjalistycznych, nowopowstałych (głównie w wyniku likwidacji systemu kolonialnego)
- nowa technika wojenna (broń jądrowa, rakiety) - wojna nie mogła już być instrumentem polityki narodowej
♦ Hugon Grociusz - „ojciec prawa narodów”
- był kult bogów. Starożytni nie byli w stanie sobie wyobrazić, że stosunki z zagranicą mogły by być regulowane prawem, które określano jako prawo obywateli (ius civile)
Najstarsze dokumenty prawa międzynarodowego - pochodzą z Bliskiego Wschodu
- koniec 4 tysiąclecia p.n.e. - tekst traktatu zawartego przez zwycięskiego władcę Lagasz (Mezopotamia) z mieszkańcami miasta mezopotamskiego Umma - traktat nakładał na strony obowiązek respektowania rowu granicznego
- 2 tysiąclecie p.n.e. - tabliczki gliniane (Tell El Amama) i tekst traktatu zawartego między królem Hattuszilem IV a Ramzesem II - wzajemne zobowiązania dot. zakazu napaści na druga stronę oraz obowiązek udzielenia pomocy w wojnach obronnych i zaczepnych
Stosunki między państwami-miastami starożytnej Grecji:
- umowy zawierane miedzy miastami dotyczyły różnych dziedzin