5824844729

27

Konkurs na koncepcję

rządkowania i skupienia sieci osadniczej. Gniazdowo na tych obszarach zlokalizowano niektóre ważne urządzenia infrastrukturalne, jak np. elektrociepłownię.

Autorzy zaproponowali ukształtowanie „pasa równoległego, którego zalążek stanowić może zespół terenów zainwestowania w obszarze Gdyni-Zachód”. Konstrukcję dzielnicy oparto na południkowej arterii komunikacyjnej. Tereny mieszkaniowe, skoncentrowane w północnej części obszaru A, podzielono na strukturalne jednostki o zróżnicowanej wielkości od 3,5 do 14 tys. mieszkańców, przy czym wielkość jednostek została uzależniona od warunków środowiska, charakteru zabudowy i przyjętego układu komunikacyjnego.

Typy budownictwa mieszkaniowego mają być silnie zróżnicowane: domy jednorodzinne (50°/o domów wolnostojących, 50% inne formy) stanowią 20 — 30% całości zabudowy mieszkaniowej, domy typu MN (50% małe, kilkurodzinne domy mieszkalne, 50% intensywna zabudowa jednorodzinna) mają udział nieco mniejszy, wynoszący 15 — 20%, zaś domy typu MW (wielorodzinne) — udział większy w wysokości 50 — 65%, przy czym w poszczególnych etapach realizacji mają występować znaczne odchylenia od tego modelu.

Przedstawiono przekroje wskazujące na możliwość wznoszenia budynków na stokach o nachyleniu ok. 10%, jak również rysunki perspektywiczne, mające ilustrować wykorzystanie tradycyjnych cech architektury regionalnej.

Chłonność ludnościową terenów przydatnych do zabudowy określono na ok. 140 tys. mieszkańców, z czego 30 tys. przypada na Osowę.

Powiązania z macierzystym obszarem węzłowym aglomeracji zapewnia komunikacja publiczna autobusowa i indywidualna samochodowa „nawet na okres docelowy”, tym niemniej zarezerwowano dodatkowo teren dla ewentualnego wprowadzenia szybkiej kolei miejskiej. Za elementy łączące dzielnicę ze „starą” Gdynią można uznać m.in. duży zespół służby zdrowia przy szosie chwarznieńskiej i ośrodek akademicki na północ od góry Donas.

Wyróżniona praca nr 6¹⁰ ukształtowała zabudowę w formie wielkiego półkola, obsłużonego przez pętlę szybkiej kolei miejskiej przebiegającą przez Wiczlino, Głodowo, Czarną Górę, Bojano, Dobrzewino, Karczemki, Chwaszczyno, Czarne Błoto i Osowę. Część centralną dzielnicy zajmuje park, ośrodek nauki i dzielnica przemysłowa z elektrociepłownią. Perspektywiczną chłonność terenu w granicach opracowania autorzy oszacowali na ok. 200 tys. mieszkańców, w tym 25 tys. miałoby przypadać na Osowę.

Praca nr 7 ⁿ, która uzyskała równorzędne wyróżnienie, przewidziała zabudowę wyłącznie jednorodzinną, (atrialną i szeregową) zgrupowaną w czterech jednostkach strukturalnych zajmujących pas terenu o szerokości 2 — 3 km, okalający od zachodu fragment gdyński Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Chłonność terenu oceniono na 107 tys. mieszkańców (nie uwzględniając Osowej).

Konkurs można określić jako specyficzną formę dyskusji, przeprowadzonej w gronie urbanistów z wielu środowisk krajowych. Zespoły konkursowe przedstawiły szereg rozwiązań odbiegających od siebie w tak istotnych elementach jak wielkość dzielnicy, jej relacje do otoczenia przyrodniczego i miasta macierzystego — Gdyni, jak układ przestrzenny, sposób zabudowy mieszkaniowej, system ośrodków usługowych i obsługa komunikacyjna. Sąd Konkursowy zalecił, by projekty konkursowe wykorzystać jako materiały studialne w toku dalszych prac nad planem Gdańskiego Regionu Zurbanizowanego i nad planem ogólnym Gdyni, przy

*• zespół autorski z Trójmiasta pod kierownictwem mgr inż. arch. Marka Piskorskiego ¹¹ zespół autorski z Trójmiasta pod kierownictwem mgr inż. arch. Wojciecha Peszkow-skiego