1.Istota utrzymania ruchu maszyn (cel, pojęcia podstawowe - eksploatacja, utrzymanie ruchu maszyn, trwałość, niezawodność, naprawa, regeneracja itp.l.
Celem systemu utrzymania ruchu jest sprawne przeprowadzanie bieżących napraw oraz planowanie działań prewencyjnych ograniczających możliwości wystąpienia awarii.
FMEA - analiza rodzajów i skutków niezdatności (wad),
LCC - koszty cyklu życia,
MSA - analiza zapewnienia środków obsługi,
RCM - obsługiwanie ukierunkowane na nieuszkadzalność,
RLA - analiza zakresu napraw,
SMR - pochodzenie, obsługa i odzyskiwałność,
TM - instrukcja techniczna,
Tl - informacje (dane) techniczne.
Eksploatacja to ogół zdarzeń, zjawisk, działań i procesów, jakim podlega i w jakim uczestniczy dany obiekt techniczny od chwili zakończenia procesu jego wytwarzania aż do likwidacji.
Eksploatacja to nauka zajmująca się użytkowaniem, obsługiwaniem, diagnozowaniem i naprawą maszyn i urządzeń.
UTRZYMANIE RUCHU MASZYN- to połączenie wszystkich technicznych, organizacyjnych i zarządczych działań w czasie cyklu życia obiektu, mających na celu zachowanie lub przywrócenie go do stanu, w którym będzie on mógł być używany do wypełnienia wymaganej funkcji.
TRWAŁOŚĆ- okres, w którym obiekt zachowuje swoje właściwości użytkowe. Określona jest dla normalnych, czyli założonych przy projektowaniu, warunków eksploatacji.
- dla danej zbiorowości obiektów określa przewidywaną liczbę egzemplarzy, które będą pracować bez uszkodzeń przez zadany przedział czasu
- odnosząc do pojedynczego obiektu to czas bezawaryjnej pracy obiektu przy założonym prawdopodobieństwie w danych warunkach eksploatacji, (np. obiekt będzie pracował bezawaryjnie przez czas t z prawdopodobieństwem 90%.
NAPRAWA- stanowi formę obsługi technicznej umożliwiającej doprowadzenie do stanu używalności uszkodzonych ogniw lub pojedynczych zespołów (podzespołów) maszyn. W procesie naprawy integralnym składnikiem jest regeneracja części zużytych, obejmująca czynności, których celem jest przywrócenie ich właściwości użytkowych.
REGENERAGA- działanie polegające na przywróceniu właściwości użytkowych częściom zużytym lub uszkodzonym. Może ona mieć charakter obróbki kompleksowej, w wyniku której przywraca się częściom wymagany kształt, wymiary, parametry i właściwości niezbędne do dalszej pracy. Stosuje się ją zwłaszcza wtedy gdy, nie ma nowej, zastępczej części lub gdy koszt regeneracji jest mniejszy niż nowa część oraz wtedy gdy odpad jest uciążliwy dla środowiska.