6827069197

1. Skrawalność - podatność próbki na obróbkę skrawaniem, określana za pomocą różnych doświadczalnych metod względem ustalonego jednego lub kilku wskaźników. Dobra skrawalność występuje zazwyczaj w materiałach, które nie odznaczają się dobrymi właściwościami mechanicznymi. Wyróżnia się: metodę powiercania, metodę skrawalności za pomocą wahadła (metoda energetyczna), metodę termiczną.

Obróbka skrawaniem - rodzaj obróbki ubytkowej polegający na ścinaniu małych części obrabianego materiału zwanych wiórami.

• Metoda powiercania

Polega na wykonaniu próby wiercenia wiertłem dociskanym ze stałą siłą osiową, powodując jego zagłębienie się w badanym materiale. Podczas próby rejestrowana jest zależność głębokości wywierconego otworu L od czasu ti zapisywana w postaci wykresu L =f(t). Rysując styczną do wykresu wdanym punkcie i odczytując kąt jej nachylenia (określając pochodną), można z niego odczytać chwilową szybkość zagłębiania się wiertła. Im jest ona większa, tym mniejszy opór stawia materiał. Analogicznie można określić szybkość średnią, łącząc ze sobą punkty początkowy i końcowy wykresu.

Rysunek 4.20. Zasada badania skrawalności metodami: a) powiercania, I'

• Metoda skrawalności za pomocą wahadła (metoda energetyczna)

Do skrawania wykorzystuje się nóż zamocowany w oprawce na końcu wahadła umieszczonego w pozycji wychylonej do próbki. Wahadło, po zwolnieniu blokady i przebyciu określonego kąta, osiąga maksymalną energię kinetyczną i nóż skrawa z próbki wiór kosztem tej energii. Po wykonaniu pracy skrawania wahadło wychyla się po przeciwnej stronie próbki. Ponieważ praca skrawania próbki powoduje zmniejszenie kąta wychylenia wahadła, jej wartość w identycznych warunkach służy do oceny skrawalności materiału.

• Metoda termiczna

Wykorzystuje się pomiar temperatury skrawania, zależnej od szybkości skrawania. Im większa jest szybkość skrawania danego materiału w danej temperaturze, tym lepsza jest jego skrawalność, a temperatura istotnie wpływa na trwałość narzędzia skrawającego.