6830719682

6830719682



LABORATORIUM FIZYKI OGÓLNEJ SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA NR 84

TEMAT : WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ.

1. OPIS TEORETYCZNY.

Spójna wiązka światła przechodząc przez dwie jednakowe szczeliny ulega na nich ugięciu, dając po przejściu przez szczelinę dwie fale spójne interferujące ze sobą. W wyniku interferencji otrzymuje się na ekranie umieszczonym w pewnej odległości za szczelinami jasne i ciemne prążki interferencyjne.

Siatka dyfrakcyjna jest powieleniem doświadczenia z dwiema szczelinami. Zasadnicza różnica polega na lym, że zamiast dwóch znajduje się znacznie więcej jednakowych, równoległych szczelin.

W wyniku powiększenia liczby szczelin w widmie dyfrakcyjnym na ekranie po obu stronach środkowego maksimum rzędu zerowego, maksima boczne stają się coraz węższe i jaśniejsze. Jest to związane z tym, że coraz większa liczba promieni bierze udział w interferencji. Zjawisko to nazywa się interferencją wielopromieniową. W takiej sytuacji nie można mówić o zlokalizowanym ciemnym minimum dyfrakcyjnym.

Niech fala świetlna pada na siatkę dyfrakcyjną. Ze środka każdej szczeliny prowadzimy normalną do promienia ugiętego na sąsiedniej szczelinie. Jeżeli d jest odległością między środkami każdej pary dwóch sąsiednich szczelin, 0 - kątem, jaki tworzy kierunek promienia ugiętego z normalną do powierzchni siatki, A - różnicą dróg między dwoma ugiętymi sąsiednimi promieniami, to tak jak w przypadku interferencji na dwóch szczelinach

sin 0 = A/d.

Fale przechodzące przez szczeliny będą w fazie i będą się wzmacniać wszędzie tam, gdzie

A=kX,

przy czym k = 0, ±1, ±2 - rząd widma, X - długość fali świetlnej.

Wobec tego położenie maksimów dane jest przez

d sin 0 = kX

Jest to równanie siatki dyfrakcyjnej.

2.    PRZEBIEG ĆWICZENIA

•    Wyznaczanie stałej siatki dyfrakcyjnej.

•    Wyznaczanie długości fal świetlnych za pomocą siatki dyfrakcyjnej.

3.    WYZNACZANIE STAŁEJ SIATKI DYFRAKCYJNEJ.

Aby wyznaczyć stałą siatki dyfrakcyjnej, należy wiązkę światła o znanej długości skierować prostopadle na siatkę dyfrakcyjną. Na ekranie po lewej i prawej stronie plamki centralnej obserwuje się plamki I i II rzędu dyfrakcji. Mierząc odległość na ekranie od środka plamki centralnej do środka plamki I i II rzędu dyfrakcji należy wyznaczyć kąt ugięcia ze wzoru

sin0k= Sk/V Sk2 + L2 .



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
LABORATORIUM FIZYKI OGÓLNEJ SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA NR 77TEMAT: Wyznaczanie współczynnika załamania
LABORATORIUM FIZYKI OGÓLNEJ SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA NR 6TEMAT : Wyznaczanie współczynnika lepkości
LABORATORIUM FIZYKI OGÓLNEJ SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA NR 53TEMAT: Sprawdzanie prawa Ohma dla prądu
Laboratorium Podstaw Fizyki Nr ćwiczenia 84 Temat ćwiczenia: WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA
LABORATORIUM FIZYKI OGOLNEJ SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA NR58 TEMAT : BADANIE FERROMAGNETYKÓW. I.
LABORATORIUM FIZYKI OGÓLNEJ SPRAWOZDANIE Z ĆWICZEŃTEMAT : POMIAR INDUKCJI MAGNETYCZNEJ ZA POMOCĄ
DSC00062 (13) WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ. OBSERW ACJA ZJAWISK
Temat. WYZNACZENIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA Imię i nazwisko: Anna Napie cek WTM Semestr:
POLITECHNIKA WROCŁAWSKA INSTYTUT FIZYKI SPRAWOZDANIE Z ĆWICZENIA NR 3 Temat: Wyznaczanie modułu
Sprawozdanie z ćwiczenia nr. 74 (Wyznaczanie stężeń substancji w roztworze metodę fluorescencyjną)1.
CCF20071012000 Sprawozdanie z ćwiczenia nr 11:Wyznaczanie modułu Younga za pomocą ultradźwięków Cel
Sprawozdanie z ćwiczenia nr 41Temat: Wyznaczanie natężenia nieznanego źródła światła1. Zagadnienia
#ĆWICZENIE NR 84WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJI. Zestaw

więcej podobnych podstron