Metoda ta zwana również listą dortmundzką została opracowana przez zespół badaczy amerykańskich pod kierunkiem psychologa G. C. E. Burgera i zaprezentowana na II Międzynarodowym Kongresie Ergonomicznym w Dortmundzie w 1964 r. Lista składała się ze 135 pytań ogólnych (A) i 188 pytań o charakterze szczegółowym (B) - ogółem 323 pytań. Metoda ta była bardzo wnikliwa, ale pracochłonna i niewygodna w stosowaniu.
Lista dortmundzką odegrała jednak ważną rolę jako wzorzec podejścia do badań diagnostycznych.