9753389863

PONAD

QA LAT DBAMY

o ŚRODOWISKO

NATURALNE I JEGO ZASOBY

Lata powojennej odbudowy

W związku ze zniszczeniem gmachów rozpoczęcie działalności PIG w Warszawie było niemożliwe.

Ciężar najważniejszych zadań spoczął zatem na centrali w Krakowie, które to miasto w dniach 18-19 stycznia 1945 zostało oczyszczone z Niemców. 20 stycznia geolodzy pracujący podczas okupacji w .Amt fur Bodenforshung" przy ulicy Kochanowskiego 5. wywiesili na nim kartkę .Polski Instytut Geologiczny - wstęp wzbroniony'.

Oficjalnie PIG został powołany zarządzeniem Ministra Przemysłu Hilarego Minca z dnia 3.03.1945 r., zgodnie z Dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 31.03.1938 r. o Państwowej Służbie Geologicznej (DZ.U.R.P. Nr 22, poz. 193) i kolejnymi zarządzeniami Ministra Przemysłu i Handlu z dn. 7.04.1939 r.

W sierpniu 1945 r. po skutecznych działaniach Edwarda Ruhle (pełnomocnika dyrektora w Warszawie) grupa około 30 robotników zjawiła się z łopatami na Rakowieckiej rozpoczynając stopniową odbudowę, co w efekcie umożliwiło przeniesienie dyrekcji z Krakowa do Warszawy we wrześniu 1946 r.

W tych pierwszych trudnych miesiącach, oprócz starań o podstawowe warunki bytowe skoncentrowano się na organizacji poszczególnych wydziałów i działów Instytutu, stawiając sobie za cel możliwie najszybsze uruchomienie prac ważnych dla odbudowy życia gospodarczego państwa Przyjęto podział Instytutu na cztery wydziały: Węgli, Rud. Geologii Regionalnej i Geofizyki Stosowanej. Poza tymi wydziałami istniały: pracownia chemiczna, archiwa (rękopisów i map) i biblioteka.

W latach 1945—1952 zanotowano intensywny rozwój badań podstawowych, głównie dzięki zastosowaniu metod palmologicznych i mikropaleontologicznych. Na szeroką skalę podjęto również prace geofizyczne i wiertnicze, prowadzone na wale kujawsko-pomorskim.

Innym obszarem intensywnej eksploracji geologicznej była południowa Lubelszczyzna i północna część zapadliska przedkarpackiego.

W tym okresie nastąpił wielki rozwój geologii inżynierskiej. PIG wykonał wówczas około 300 dokumentacji geologiczno-inżynierskich, które pozwoliły na realizacje takich inwestycji jak: Huta Lenina (obecnie Sędzimira) w Nowej Hucie, huty w Częstochowie i Warszawie, zapora w Czorsztynie czy Pałac Kultury i Nauki w Warszawie. Wykonano również wstępne badania pod warszawskie metro.

Przewidując żywiołowy rozwój geologii w warunkach powojennych, zdecydowano. że w centrali w Warszawie musi jak najszybciej powstać obiekt, umożliwiający prowadzenie badań na dużą skalę. Głównym projektantem nowego gmachu przy ul Rakowieckiej 4 został prof architektury Marek Leykam.

Budowę rozpoczęto w 1948 r., a w 1952 r. budynek został oddany do użytku.

Znaczący postęp zanotowano również w kartografii geologicznej.

W 1946 f. przystąpiono do sporządzania jednolitej, arkuszowej mapy geologicznej zatytułowanej Przeglądowa mapa geologiczna Polski w skali 1:300 000.