14
ROZDZIALI. RACHUNEK ZDAŃ
Twierdzenie 1.5 Następujące dwa zdania są równoważne
1.
2. rodzina zdań ipi,..., ipn, jest sprzeczna, czyli nie istnieje waluacja it taka,
Dowód. (1) —» (2). Załóżmy, że {y?i,... ,(pn} \= ip. Rozważmy dowolną waluację 7r. Jeśli dla wszystkich i = 1,.. . n mamy n(<pi) = 1, to z założenia wynika, że 7r(^) = t a więc ir(-np) = 0.
(2) —> (1). Załóżmy, że 7r jest taką waluacją, że Tt(<pi) = ... 7r(</?n) = 1. Wtedy 7r(—>-0) = 0, więc ir(ip) = 1. □
Najprostsze dowody twierdzeń, zwane dowodami wprost, polegają na wywnioskowaniu tezy twierdzenia z jego założeń.
Przykład 1.4 Rozważmy dowód następującego prostego twierdzenia o liczbach naturalnych:
“jeśli liczby nim są parzyste, to ich suma n + m jest parzysta
(czyli: “suma dwóch liczb parzystych jest parzysta”). Założenie tego twierdzenie jest koniunkcją dwóch zdań: “n jest liczbą parzystą” oraz “m jest liczbą parzystą”. Załóżmy zatem, że oba te zdania są prawdziwe. Istnieją wtedy liczby a oraz b takie, że n — 2a oraz m = 2b. Lecz wtedy n + m = 2a + 2b = 2 (a + b), zatem teza jest prawdziwa.
Jest to typowy przykład rozumowanie “wprost.
Dowody nie wprost polegają na wykorzystaniu reguły
Zaczynają się one od założenia, że teza jest fałszywa i pokazaniu, że z tego wynika fałszywość założenia.
Przykład 1.5 Wykażemy prawdziwość następującego zdania o liczbach rzeczywistych:
“jeśli średnia arytmetyczna liczb x, y jest większa od 1, to co najmniej jedna z tych liczb jest większa od 1 ”.
Twierdzenie to możemy zapisać następująco:
Załóżmy, że teza twierdzenia jest fałszywa, czyli, że prawdziwe jest zdanie ~<((x > 1) V (y > 1)). Z prawa de Morgana wynika, że prawdziwa jest wówczas koniunkcją (-i(a: > 1)) A (-i(y > 1)), czyli, że prawdziwe jest zdanie (x < 1) A (y < 1). Lecz wtedy x + y < 2, zatem < 1. Pokazaliśmy więc, że zaprzeczenie tezy implikuje zaprzeczenie założenia. Zatem twierdzenie zostało udowodnione.